با اینکه بسیاری آسیب دیدن در سنگنوردی را سقوط و برخورد با سنگ و … می‌دانند، آسیب‌های شایع در این ورزش به طور عمده در بالاتنه و دست‌ها اتفاق می‌افتد و بیشتر به خاطر تمرین‌ها و حرکت‌های شدید، استمرار این حرکات و نداشتن استراحت روی می‌دهند.
۱٫ تزلزل موضعی. به خاطر حرکت‌های شدید و بیشتر در بولدرینگ اتفاق می‌افتد. در این آسیب، مفاصل بزرگ به خصوص شانه دچار نوعی عدم استحکام و استقرار می‌شوند و در جای خود لغزش دارند. این آسیب را باید با حرکات فیزیوتراپی که موجب تقویت عضلات و تاندون‌های اطراف مفصل می‌شوند و تحت نظر پزشک درمان کرد.
۲٫ پارگی‌های تاندون کتف. در اثر حرکت‌های شدید و به خصوص دینامیک، تاندون‌های اطراف شانه می‌توانند دچار کشیدگی، پارگی جزئی یا حتی پارگی کامل شوند. بر اساس نوع آسیب، درمان متفاوت خواهد بود و در مراحل بهبودی حرکات کششی و تقویتی شانه به طور حتم در دستور کار درمانی قرار می‌گیرند.
۳٫ آسیب‌های غلاف انگشت. پارگی جزئی یا کامل لیگامنت‌های داخل انگشتان (اتصال دهنده‌ی مفاصل و تاندون‌ها) به ویژه در گرفتن گیره‌های ناخنی و انگشتی اتفاق می‌افتد و هنگامی که فرد گیره را به صورت Crimp کامل یا نیمه می‌گیرد احتمال وقوع آن زیاد خواهد بود. برای درمان این آسیب، غیر از مراحل عمومی، استفاده از ساپورت و Tape کردن انگشت آسیب‌دیده تا حداقل ۶ هفته ضروری است.
۴٫ آسیب‌های تاندون. قرار گرفتن پیوسته‌ی دست در معرض فشار کانستریک یا اکسنتریک (بازشونده و جمع شونده) می‌تواند منجر به کشیدگی و حتی جراحت تاندون‌های دست شود که طیف وسیعی را شامل می‌شوند. در سنگنوردها به خصوص تاندون‌های اطراف آرنج و ساعد آسیب می‌بینند که دو آسیب‌دیدگی شایع Tennis Elbow و Golf Elbow را شامل می‌شود. کاهش فشار در دوران بهبودی، ماساژدرمانی و استفاده از تمرین‌های Pronation دست برای درمان توصیه می‌شود.
۵٫ سندروم عدم تحریک انگشت. این آسیب به طوری است که فرد توان حرکت دادن انگشتش را به طور مقطعی از دست می‌دهد و گویی انگشت قفل شده است. با وجود اینکه این آسیب عموما دردناک نیست و گذراست، اما می‌تواند دامنه حرکت شما را ولو به طور مقطعی محدود کند. برای رفع این معضل بهتر است با پزشک مشورت کنید و همچنین از تمرینات تقویتی انگشتان استفاده کنید.
