امروز ۲۹ فروردین، چهل و دومین سالگرد نامگذاری روز ارتش و نیروی زمینی و اعتباربخشی بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران به این نیروی نظامی فداکار است.
شرایط فوق العاده حساس و خونین آخرین ماه ها و روزهای عمر رژیم پهلوی و اولین روزهای به شدت پر استرس و چالش برانگیز استقرار نظام جمهوری اسلامی، چنان عرصه را بر امرا و فرماندهان و نیروهای توابِ ارتش تنگ کرد که رهبر نظام نوپای سیاسی کشورمان با اطمینان و بدون تردید در برابر موج ارتش هراسی برخی سیاسیون، یک ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با قاطعیت بیان کردند: «بارها سیاسیون ایران مرا از ارتش بیم دادهاند ولی آنان اشتباه می کنند؛ برای آنان جو کاذب به وجود آورده اند.»
اصرار بر انحلال ارتش
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز افراد و جریان های سیاسی داخلیِ وابستهِ به شرق و غرب در کنار انقلابیون ساده و ناآگاهِ دوستدار انقلاب، بر تبل انحلال نهادها و سازمانهای باقی مانده از رژیم پهلوی از جمله انحلال ارتش می کوبیدند، اما رهبر فرزانه انقلاب اسلامی با بصیرت و درایت مثال زدنی همیشگی شان با قدرت در برابر هجمه ایجاد شده علیه این نیروی نظامی متعهد، کاردان و متخصص ایستادند.
چریک‌های فدایی خلق و سازمان مجاهدین خلق (منافقین) از جمله شاخصترین انقلابیون دوآتشه وابسته به غرب و شرق از موافقان انحلال ارتش بودند. چریک‌های فدایی خلق ارتش جدید را ارتش خلق و سازمان مجاهدین خلق ارتش جدید را ارتش بی‌طبقه توحیدی پیشنهاد کردند. چریک‌های فدایی خلق برای به کرسی نشاندن خواسته خود اسفند ۱۳۵۷ در تهران تجمع اعتراضی برگزار کردند و در پایان این تجمع اعتراضی قطعنامه‌ای صادر کردند و در بخشی از آن نوشتند: «ارتش و دستگاه‌های عریض و طویل اداری که ستون‌های رژیم وابسته به امپریالیسم به‌شمار می‌روند، باید هرچه زودتر منحل شوند و ارتش نوین خلق و ارگان‌های اداری نوین که پاسخ‌گوی شرایط نوین هستند، به وجود آیند.»
اما دیری نپایید که ماهیت موافقانِ وابستهِ انحلال ارتش مشخص شد. هر دو جریان فکری و سیاسیِ وابسته بعد از ناکامی برای تصاحب قدرت سیاسی، با سوء استفاده از وضعیت نابسامان اولین روزها و ماه های آغازین انقلاب با دمیدن در آتش نابسامانی های عمومی حمله به پادگان‌ها و مراکز نظامی ارتش را در دستور کار قرار دادند و خود را با انواع تجهیزات نظامی و اسلحه هایِ به سرقت برده، مسلح کردند و تا توانستند از مردم و مسؤولان ترور کردند و طرح براندازی و کودتا ریختند.
وقتی ارتش خود را بازیافت
فرماندهان و نیروهای ارتش جمهوری اسلامی پس از بازیابی خود و به دست آوردن اقتدار بی اعتبار شده خود از همان اولین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی وظیفه دفاع از کیان و سرزمین را از شمال شرق کشور و با مهار ناآرامی های گنبد کاووس و ترکمن صحرا آغاز کردند و موفق شدند سازمان چریک‌های فدایی خلق و مزدوران وابسته به شرق که ساز خودمختاری کوک کرده و دنبال تجزیه و خودمختاری بودند را سرکوب کنند.
بعد از آن ارتش ماموریت یافت ناآرامی هایی که فرقه کومله و دموکرات و سایر گروههای ضدانقلاب در غرب کشور به خصوص در کردستان و آذربایجان سبب شده بودند را آرام کند. حمله به پادگان نیروی زمینی ارتش در شهرستان مهاباد و اشغال آن توسط کومله و نیروهای ضدانقلاب هشت روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در اولین روز اسفند ۱۳۵۷ انجام شد.
