به گزارش پایگاه خبری بام نیوز، اولین کسی که ادعای صعود به دماوند را کرده است ابودلف خزرجی است که در سال ۲۹۲ ه (۹۰۵ م) در سفرنامه خود به صعودش اشاره کرده است و شرحی از قله دماوند داده است.
پس از وی قزوینی، مسعودی، ابن فقیه و نیز ناصرخسرو اشاراتی به صعود دماوند داشته اند.
در زمان های قدیم عده ای خود را به قله دماوند رسانده بودند. ناصر خسرو در سفرنامه اش نوشته است که گویند بر سر دماوند چاهی است که نوشادر و کبریت (گوگرد) از آن گیرند.
صاحب آثار البلاد و اخبار العباد با نقل قولی دست دوم می‌گوید که عده ای از اهالی آن نواحی می‌گفته اند که در طی پنج روز و پنج شب به قله دماوند رسیده اند و قله آن را مسطح با مساحت صد جریب یافته اند گرچه از دور به مخروط می ماند.
اما اولین صعود اروپاییان به قله دماوند را می‌توان به توماس هربرت انگلیسی در سال ۱۰۰۶ ش (۱۶۲۷ م) از جبهه جنوبی نسبت داد.
پس از وی صعود موفقیت آمیز به قله دماوند در سال ۱۸۳۷ توسط تیلر تامسن صورت گرفته است.
همچنین نخستین صعود مستند ایرانی به این قله، به سال ۱۸۵۷ باز می‌گردد که تیم سرهنگ محمدصادق‌خان قاجار ارتفاع آن را ۶۶۱۳ ذرع تعیین کرد
