توصيه هايي از ويليجكی

به گزارش پايگاه خبري بام نيوز،توصيه هايي از ويليجكي كه اطهار داشت: اگر مي‌خواهيد به ۶۵ سالگي برسيد (منظورش سن خود اوست) و كماكان قادرباشيد كوهنوردي كنيد، لطفن صبور باشيد و تجربه بياندوزيد. پله به پله و مرحله به مرحله بايد پيشرفت نمود. از كوههاي كوچك و شرايط معمولي شروع كنيد و به تدريج سطح فعاليت خود را بالا ببريد. هيماليا بايد آخرين مقصد شما باشد. پيش از هيماليا و بعد از كوههاي كشورتان بايد روي آلپ، سپس پامير يا آند فعاليت داشته باشيد و تجربه كافي بياندوزيد. آنگاه به هيماليا برويد.
معتقد بوده و هستم هيچكس به كوه نمي‌رود كه بميرد. همه اعتقاد كامل دارند كه زنده بازخواهند گشت. بيشتر مرگها در كوه ناشي از اشتباهات انساني است. معتقدم كه اگر اتفاقي مي‌افتد ما بايد آنرا به همه نشان دهيم (علت را برايشان بازگو و تحليل كنيم). كوهنوردي سرشار از احساسات و هيجانات است. در كوهستان هنگاميكه يك همنورد را ازدست مي دهيد از نظر احساسات لطمه زيادي مي‌خوريد. ولي مجبوريد بپذيريد آن فرد كه خاطرات زيادي را با او داشته ايد براي هميشه رفته. شايد به عنوان يك همراه احساس مسئوليت زيادي نكنيد چون او با مسئوليت خود به اين سفر آمده و خطرات را قبول كرده است. ولي وقتي از گروهي كه شما سرپرستش هستيد كسي از بين مي‌رود، شايد از نظر احساسي در آن حد فشار نباشد ولي بار مسئوليت آن بسيار سنگين و ناتوان كننده است و شما بايد در مقابل مرگ آن فرد پاسخگو باشيد. حداقل به خودتان…
شما دائمن باخود در جدال هستيد كه كجا اشتباه كرديد؟
چرا متوجه شرايط بد نشديد؟
چرا آن فرد را براي صعود انتخاب كرديد؟
كجاي برنامه ريزيتان اشتباه بود؟
و سوالات فراواني كه برايتان مطرح مي‌شود و رهايتان نمي‌كند.
فشار زيادي بعد از حادثه برودپيك ۲۰۱۳ (و مرگ ماچی بربکا و توماژ کوالسکی) تحمل كردم و موهاي من سپيد شد. اينكه نتوانستم براي آن دونفر كاري انجام دهم به شدت مرا آزار مي دهد…