به گزارش بام نیوز، جولی در سال ۱۹۷۶ با کوهنورد معروف اتریشی «کورت دیمبرگر» آشنا شد و تا سال ۱۹۸۰ با هم در تورهای سخنرانی کار می‌کردند. در سال ۱۹۸۱ دیمبرگر، تولیس را به عنوان یک گاید برای سفر نانگاپاربات استخدام کرد و کار فیلمبرداری در ارتفاعات بالا را به سپرد. در سال‌های بعد، سفرهایی به خط الراس شمالی K2 و خط‌الرأس شمال شرقی کوه اورست صورت دادند. در سال ۱۹۸۴ تولیس و دیمبرگر به قله برود پیک صعود کردند و پس از آن در سال ۱۹۸۶ برای صعود به K2 سفر کردند.
اگرچه تولیس و دیمبرگر سرانجام در ۴ آگوست ۱۹۸۶ به قله رسیدند و تولیس به اولین زن بریتانیایی فاتح این کوه تبدیل شد، اما آنها با گذراندن چندین روز بالای ۸۰۰۰ متر (معروف به منطقه مرگ) خسته و فرسوده شده بودند. در سراشیبی، تولیس لیز خورد و سقوط کرد. گرچه دیمبرگر با موفقیت هر دوی آنها را نجات داد، اما احتمالا تولیس دچار جراحات داخلی یا از ناحیه سر شده بوده که بینایی او را نیز تحت تاثیر قرار داده است. با رسیدن به کمپ ۴ آنها خود را در چادرها گرفتار طوفانی دیدند که چندین روز ادامه داشت. تمام کوهنوردان گرفتار شده از نظر جسمی و روحی دچار مشکل شدند. کمبود غذا، خواب، اکسیژن و با تمام شدن گاز اجاق‌ها، توانایی ذوب برف و تولید آب را نداشتند. این به نوبه خود آنها را در برابر ادم ریوی یا مغزی آسیب پذیر کرد که در نهایت به مرگ «جولی تولیس» انجامید.
