به گزارش پایگاه خبری بام نیوز،یکی از بزرگترین عواملی که در یک برنامه می تواند خطر ساز باشد عدم تناسب توان فنی نفرات با یکدیگر است. در
چنین حالتی اگر فرد قوی گروه دچار حادثه شود بقیه نفرات تیم دچار مشکل جدی خواهند شد.
به یاد داشته باشیم معمولا این نفرات قویتر هستند که در مسیرهای فنی وظیفه جلوداری (سرطنابی) را برعهده دارند و نفر دوم دارای تجربه کمتری است . حال اگر سرطناب بنا به هر دلیل آسیب ببیند و قادر به حرکت نباشد آیا نفر دوم قادر به ارائه کمک به او خواهد بود؟
در بسیاری از حوادث کوهستان بعد از سانحه دیدن نفر قوی تر تیم سایر نفرات تیم بیشتر در معرض خطر قرار می گیرند. مطالعه آماری حوادث کوهنوردی نیز بر این امر صحه گذاشته است .
بهتر است همواره یک سری ابزار یا یک کیسه امداد فنی جدا از لوازم صعود در دسترس تیم باشد تا در صورت بروز خطر و اتفاق از آن استفاده شود. یا هر نفر کرده حداقل یک سری ابزار جهت امداد بهمراه داشته باشد.
در بیشتر مواقع و در کوهستان در صورت بروز حادثه نفرات خود تیم سریعترین گزینه برای برپایی و راهبرد امداد هستند. طبیعتا تماس با تیم پشتبان ، اعزام نفرات پشتیبان و امداد به منطقه امری است طولانی و حداقل به چند ساعت تا چندین روز بنا به زمان و مکان نیاز دارد.
بنابراین آشنایی نفرات با تکنیک های شخصی امداد، رها سازی، بالاکشی جزو مهم ترین مسایلی هستند که کوهنوردان در صعود های فنی و در حقیقت قبل از آن باید فرا گیرند.
• داشتن نقشه و آماده سازی
• تشخیص دادن مراحل کار
• در نظر گرفتن قانون مهم ایمنی اول برای امدادگر بعد سایرین و مصدوم
• آشنایی با کمک های اولیه
• انتخاب بهترین راهکار مراحلی هستند که می توانند یک حادثه را با حداقل آسیب به انجامی قابل قبول برسانند.
همانگونه که برای هر صعود نیاز به برنامه ریزی و تمرین می باشد، باید در کنار برنامه های تمرینی برنامه هایی در کنار تمرین برای آشنایی با خطرات و چگونگی مقابله با آن در نظر گرفت .
