به گزارش پایگاه خبری بام نیوز،مه رقیق حتی در هوای خوب نيز بطرف گردنه ها و تیغه ها می آيد و باد آن را به سرعت می برد و پراكنده می سازد. این نوع مه در جاهایی كه كوهنورد به راحتی نشانه های خط سير خود را ببيند چندان خطرناک نيست اما از نظر احتياط بهتر است همين كه اين نوع مه ظاهر شد، چند نقطه نشانه مطمئن در جهت حركت، انتخاب كرده و در محلی توقف كرد و منتظر گذشتن مه شويد.
مه غليظ مخصوص هوای بد يا روزهای ابری است. اين مه به آهستگی از سمت دره ها يا قله ها می آيد. تار و غير شفاف است و چندين روز ادامه دارد و مانع از اين است كه كوهنورد نقاط نشانه جهت حركت خود را تشخيص دهد.
در مه همه چيز يكنواخت و خاكستری رنگ است و شیب ها اندازه حقيقی خود را نشان نمی دهند و به نظر می رسد از اندازه آن ها كاسته شده، كه اين پديده كوهنورد را دچار اشتباه می کند و می تواند حادثه آفرين باشد.
روند حركت در مه به دليل عدم شناسایی بسيار كند است و بعد از مدت مدیدی راهپيمایی شخص در می يابد كه مقدار ناچيزی راه پيموده است.
افراد گروه بايد با طناب بهم مربوط شده، فاصله آنها به هم نزدیک باشد و روی رد پای نفر جلوتر يا سر گروه گام بر دارند و اگر بين آنها فاصله ای ايجاد شد، با علائم صوتی يا با علائم روشنایی گروه را متوجه خود کنند.
در هنگام راهپيمایی در مه بهتر است نفر دوم گروه، برای كاستن از خطر اشتباه راهنمایی از قطب نما استفاده كرده نفر اول گروه را متوجه سمت و محور اصلی حرکت کنید.
