غرور را در پایین کوه دفن کنید.
احتیاط را در کوله پشتی خود جای دهید.
هر کس فردیت خود را دارد و الزاما نباید با کس دیگری همراه شود.
درس بزرگ کوهستان”تنها در خویش زیستن است”
طبیعت کوهستان را پاس بداریم.
کوهستان عرصه تنفس زندگی.
استوار ،همچون کوه
پیروزی های بزرگ همیشه ناگهانی و کامل نیستند،بلکه اندیشه،طرح،تصمیم و اجرای گام بر پشت گام لازم دارند.
فتح قله،فتح خویشتن
کوهنوردی،تنها ورزش فلسفی،سیاسی جهان ماست.
ما وام دار کوه هاییم.
نخستین صفت کوهنوردی،انسان دوستی،خدمت به همنوعان و عشق ورزیدن به مردم می باشد.
کوهنوردی، فراتر از ورزش
هرچند کوهنوردان بر سکوی افتخار نمی ایستند و در میادین ورزشی برایشان فریاد نمی کشند،اما رشته های محبت قلب های آنان را به یکدیگر پیوند داده است.
و…
