به گزارش خبرنگار بام نیوز، در جولای سال ۲۰۱۹ که “نیرمال پورجا” قلهk2 را در شرایط غیر ممکن و سقوط متوالی بهمن بهمراه یاران توانمندش گشود و امکان صعود را برای دیگر تیم های حاضر در منطقه فراهم کرد ، عهد کرد این بار در زمستان بهk2 باز خواهم گشت و این غول شکست ناپذیر را در “بدون استفاده از اکسیژن کمکی” رام خواهم کرد.
این وعده و تعهد “نیمس دایی” باعث شد که حتی امسال زمستان در صعود به کمپ های بالا بدون تاکید در نوشته هایش به عدم استفاده از اکسیژن کمکی،”چراغ خاموش” به هدف خود بدور از حواشی و غوغای رسانه ای بپردازد.
درمورد اولین صعود زمستانه امسال بهk2 که تصور میشد همگی کوهنوردان نپالی با اکسیژن کمکی صعود خواهند کرد، نگرانی بسیاری از بزرگترین کوهنوردان جهان را برانگیخته بود و در این میان “نیرمال پورجا” شاید به این می اندیشید که جزییات صعود را بعدا خواهم گفت،در حقیقت در نوشته هایش میتوان استنباط کرد که او میخواست جوجه ها را آخر پاییز بشمارد!
در ۱۸ژانویه “پورجا” در صفحه شخصی اش نوشت:
《” قله”کی۲” در زمستان خصمانه، وحشی و چالش برانگیز میشود و من تصور میکنم که پیروزی و صعود به این قله با هدف پیروزی شخصی عملی نیست و شما باید با هدفی بزرگتر برای رام کردن این کوهستان وحشی در زمستان داشته باشید.
من توانایی ذهنی و فیزیکی خود را خوب میشناسم، در صعودهای قبلی در “پروژه ممکن” در زمان محدود کمتر از ۷ماه ، انتخاب و دلایل خود را برای صعودهای “با اکسیژن کمکی “به تمامی۸۰۰۰متری ها داشتم و از کاری که در پروژه قبلی انجام دادم کاملا راضی هستم.
این بار در زمستان بخاطر شرایط هوایی و زمان اندکی که در پنجره های هوایی وجود داشت تصمیم مشکلی بود که “بدون اکسیژن کمکی” یا “با اکسیژن کمکی” صعود زمستانه بهk2 را عملی کنم. در عین حال مشکل دیگری که داشتم این بود که روتیشن های “هم هوایی” کافی ای نداشتم و فقط در این فاصله در کمپ دوم” ۶۶۰۰متر” شب مانی داشتم.
بهترین شرایط برای یک کوهنورد درk2 اینست که قبل از”تلاش نهایی” شب مانی ای در کمپ۴داشته باشد یا به آنجا رسیده باشد.
کافی نبودن “هم هوایی” باعث سرمازدگی در اولین روتیشن هم هوایی و کندی حرکت اعضای تیم شده بود ، ایمنی تیم در صعودهایم اولین اولویت من است، من حدود ۲۰اکسپدیشن موفق به ارتفاعات بالا را رهبری کرده ام و اعضای تیم بدون از دست دادن انگشت دست یا پا به خانه بازگشته اند.
با تمام اوصاف شرایط را سبک و سنگین کردم و ریسکی حساب شده را برگزیدم: ”
صعود زمستانه ام به قله k2 بدون استفاده از اکسیژن کمکی خواهد بود.
اعتماد به نفس و شناخت توانایی های بدنی ام و تجربه صعود به ۱۴قله ۸۰۰۰متری بار دیگر مرا قادر کرد که با این شرایطی که ریسکش را پذیرفته بودم خود را با تیم هماهنگ کنم و هنوز توانایی سرپرستی تیم را بعهده داشته باشم….
” درست است “کاربزرگ” سرانجام انجام شد و صعود به قله k2 بدون اکسیژن کمکی در زمستان عملی شد.
بارها این موضوع در کوهستان رخ داده است که کوهنوردانی قله ای را “بدون اکسیژن کمکی” صعود کرده اند که تیم ما مسیر را مهیا کرده بودند و طناب ها را در مسیر فیکس کرده بودیم .بعضی از این کوهنوردان در میان جامعه کوهنوردی کاملا شناخته شده هستند.
حال سئوال اینجاست که کدامیک از این ها تحت عنوان “بی کلک =fair means” طبقه بندی میشوند؟
(نیرمال پورجا در این بخش بطور عمده اشاره به صعودk2 در ۲۴جولای ۲۰۱۹دارد که فیکس طناب از “باتل نک” بعلت سقوط بهمن غیر ممکن شده بود و تعدادی از کوهنوردان بزرگ به پایین بازگشتند و تعدادی در کمپ ها هنوز باقی مانده بودند و گمانه زنی بر این پایه بود که قله k2 در تابستان ۲۰۱۹ کوهنوردی را بخود نخواهد دید .
“پورجا” و تیمش که ابتدا قصد صعود به برودپیک و سپس بهk2 را داشتند با تغییر برنامه ابتدا به سرعت خود را به کمپ ۴- کی ۲ “شولدر”رساندند و سپس مسیر “باتل نک”به قله را با طناب فیکس کردند و راه صعود را هموار کردند و با صعود به قلهk2،کوهنوردان حاضر در کمپ ها در مسیر آبروزی و سزن هم قادر شدند خود را با یا بدون اکسیژن کمکی به قله k2 برسانند و انصافا این نقش مهم “نیرمال پورجا” در عملی کردن صعودها در تابستان ۲۰۱۹ به قلهk2 باید ذکر شود)
محمد اسماعیلی
