نحوه انتخاب کفش سنگنوردی – قسمت اول

گروه اموزشی بام نیوز،مطلبی را در خصوص نحوه انتخاب کفش سنگنوردی منتشر نمود:

کفش رابط بین شما و صخره است و انتخاب اشتباه کفش می تواند مانع پیشرفت شما شود. هنگام انتخاب کفش های سنگنوردی ، سه نکته اصلی وجود دارد :

نوع کفش: انتخاب بین کفش های صاف و بدون قوس ، کفش هایی با قوس کم و کفش هایی با قوس زیاد و موزی شکل می باشد.

مشخصات کفش: مانند بند ، تسمه ، روکش و لاستیک بر روی عملکرد یک کفش تأثیر می گذارد.

نحوه قرارگیری: برای بهترین کارایی ، کفش باید کاملاً فیت پا باشد اما نه تا حد دردناکی. تنگ بودن کفش تا حد نرمال به شما کمک می کند تا درجه های سخت تر و طولانی تر صعود کنید.

نوع کفش

صاف و بدون قوس

این کفش ها راحتی فوق العاده ای را برای تمام روز ارائه می دهند. آنها اجازه می دهند انگشتان پا به راحتی داخل کفش قرار گیرند. در مواردی که تمایل به راحتی بیشتر وجود دارد، این کفش ها گزینه بسیار مناسبی است. برای نمونه برای سنگنوردان مبتدی و یا حتی برای سنگنوردان کارکشته برای مواردی که نیاز به راحتی بیشتری دارند مثلا برای صعودهای دیواره ای، چندطوله که در تمام طول روز کفش را به پا دارند.

مزایا :

• ارائه راحتی برای تمام طول روز
• برای کارآیی بهینه اغلب از لایه میانی مدیوم تا سفت و از کفی ضخیم استفاده می شود.
• فرم نسبتا صاف، آن را برای قرارگیری درون شکاف ها گزینه ای مناسب ساخته است.

معایب :

• کفی ضخیم و سفت، حساسیت آن را در مقایسه با کفش های قوس دار پایین آورده است.
• قرار گیری راحت و آزاد پا در کفش برای مسیرهای دشوار با شیب منفی طراحی نگردیده است.

قوس دار ملایم

این کفش ها بواسطه ی فرم اندکی خمیده خود به کفش های با قوس ملایم شناخته می شوند که آنها را برای صعودهای تکنیکی گزینه ای مناسب ساخته است. این کفش های همه چندمنظوره همه فن حریف در مسیرهایی با سطوح صیقلی، شکاف، مسیرهای طولانی چند طوله و همچنین برای مسیرهای اسپرت در شیب منفی فابل استفاده می باشند.

مزایا :

• فرم خمیده کفش پای شما را در موقعیت بهتر و نیرومندتری در مقایسه با کفش های صاف قرار داده و به شما در صعود مسیرهای چالشی تر کمک می کند.
• معمولا به منظور اصطکاک و عملرد بهتر دارای لاستیکی چسبنده و کفی نازکتری نسبت به کفش های صاف هستند.
• دارای راحتی بیشتر نسبت به کفش های حرفه ای موزی شکل هستند.

معایب :

• از آنجا که این کفش ها به منظور عملکرد کفش های حرفه ای طراحی نشده اند، بر روی پروژه بولدرهای چالشی و مسیرهای شیب منفی مناسب نیستند.
• راحتی کمتری نسبت به کفش های صاف دارند.
• زیره های نازکتر با لاستیک چسبنده سریع تر از کفش های تخت پوشیده می شوند.

کفشهایی با قوس زیاد و موزی شکل

این کفش ها دارای انحنای زیاد در ناحیه انگشتان و فشار در قسمت پاشنه به منظور قرارگرفتن پا در پوزیشن درست و پرقدرت برای چالش بر روس مسیرهای دشوار می باشند. بیشتر آنها به منظور تمرکز قدرت پنجه پا بر روی گیره های کوچک، دارای اشکال نامتقارن با انحنایی به سمت انگشت بزرگ هستند. به دلیل قرارگیری کاملا فیت پا درون کفش و همچنین فرم قوس دار آن، سنگنوردان معمولا آنها را برای صعود مسیرهای اسپرت تک طوله و مسیرهای داخل سالن انتخاب می کنند؛ بجای صعودهای چند طوله که در تمام روز پا درون کفش است.

مزایا :

• دارای فرمی با انحنای زیاد که باعث می شود پا در پوزیشن صحیح و پرقدرت بر روی گیره قرار گیرد؛ برای صعود مسیرهای در شیب منفی، مسیرهای داخل سالن یا پروژه های بولدر
• عموما نسبت به کفش های صاف بدون قوس دارای کفی نازکتر و چسب های لاستیکی برای اصطکاک بیشتر و حس بهتر بر روی گیره

معایب :

• دارای راحتی کمتر نسبت به کفش های صاف و یا کفش های با قوس ملایم
• این کفش ها به واسطه فرم قوس دار خود به خوبی کفش های صاف یا کفش های با قوس ملایم درون شکاف ها قرار نمی گیرند.
• زیره های نازکتر با لاستیک چسبنده سریع تر از کفش های تخت پوشیده می شوند.