پویا سلیمانی در یادداشتی که برای پایگاه خبری بام نیوز ارسال نمود اظهار داشت:
عبارت وندالیسم”vandal”
برگرفته از نام قومی تاریخی با همین نام در اروپا می باشد، که به علت عادت به ویرانگری های وسیع مشهور شدند.
: در جامعه شناسی این عبارت معادل تخریب اموال عمومی مانند تلفن های عمومی، نوشتن روی دیوارها، تخریب صندلی های استادیوم و … می باشد که در واقع در دسته کژروی و انحرافات اجتماعی گنجیده و در قوانین تمامی کشورهای دنیا جرم محسوب می شود.
وندالیسم در کوهستان نکته قابل توجه گسترش دامنه وندالیسم به طبیعت و کوهستان می باشد.
از تخریب گسترده دماوند و سبلان با احداث جاده ها گرفته تا ریختن زباله ها حتی در قله ها !!!
نوشتن روی سنگ ها در دل کوهستان و حک کردن روی درختان و شکستن شاخه ها به منظور آتش افروختن و چیدن بی رویه گیاهان کوهستان و …
نکته قابل توجه و تامل تخریب گسترده مسیرهای کوه نوردی توسط خود کوهنوردان و گروه های کوهنوردی است.
وندالیسم در قله ها
در واقع در حالی که از افراد طبیعت دوست و صعود کننده به قلل مرتفع انتظار هم آوایی و همسویی با طبیعت می رود همگی بارها و بارها شاهد شکستن شاخه های درختان (حتی سبز) به منظور افروختن آتش، نوشتن عباراتی مانند: خدا قوت، گروه کوهنوردی فلان و بهمان! یادگاری از فلانی و … و حجم انبوه قوطی های آب و کنسرو حتی در قله ها هستیم.
این روزها با گسترش تمایل ایرانی ها به طبیعت گردی و کوهنوردی متاسفانه شاهد تخریب گسترده کوهها و منابع طبیعی کشور می باشیم.
بسیاری از مسیر های پرتردد کوهنوردی مملو از زباله شده و صخره های صاف کوهستان ها محلی برای نوشتن و حکاکی گردیده اند و دیگر باید با طبیعت بکر خداحافظی کنیم.
جالب آن که با هر که در این خصوص صحبت می کنیم، همگی از قبح این عمل و لزوم حفظ بکارت کوهستان می گویند!
سوال اینجاست که پس چه کس یا کسانی اقدام به چنین تخریب و زشت انگاری عظیم طبیعت و کوهستان میکنند؟
بدینگونه که پیش می رود بسیاری از کوهها و مناطق دیدنی کشور تا چند سال آینده ارزش معنوی خود را برای همیشه از دست خواهند داد و دیگر پناهگاهی برای آرامش دل پر آشوب ما ایرانی ها نخواهند بود.
به هر جهت از منظر روانشناسی (همانطور که فروید و یونگ موفق به اثبات وجود غریزه تخریب tanatus در انسان و سایر موجودات شدند) و جامعه شناسی برسی گسترده وندالیسم و میل به تخریب و علی الخصوص تخریب کوهستان حکایت از امیال سرکش و فروخفته و سرکوب شده زیر پوست جامعه دارد، که متاسفانه نوید بخش اتفاقات بسیار ناگواری در آینده و بویژه در مورد بحث ما یعنی طبیعت و محیط کوهستان دارد.
فقط با رعایت فردی و فرهنگ سازی می توانیم به حفظ این سرمایه های ملی برای نسل های آینده کمک کنیم. بخاطر داشته باشیم که نسل های آینده ما را قضاوت می کنند، همانطور که ما گذشتگان را قضاوت کردیم…
