اگر می توانید با بیشترین سرعت ممکن خود را به پست ترین مکان برسانید. اما اگر گرفتار رعد و برق شدید، تعدادی روش اصلی برای حفظ امنیت وجود دارد.
از آنجاییکه برق میل به اصابت به اجسام برجسته را دارد، نواحی اطراف این اجسام کمتر در معرض اصابت هستند. این نواحی شامل مکان های اطراف اجسامی است که بیشتر از ۱۰ متر ارتفاع و قطری تقریبا مساوی با طولشان دارند. این نواحی، نواحی امن نیستند بلکه نواحی کمتر خطرناک هستند.
از برآمدگی های در معرض خطر، نوک کوه، تخته سنگ های برجسته و… به سمت نواحی کم خطرتر حرکت کنید. سعی کنید منطقه ای هموار و باز پیدا کنید.
روی خشک ترین جسمی که پیدا می کنید (کوله پشتی، طناب، تشک خواب) بنشینید، زانوها را تا چانه تان بالا بیاورید و با دست هایتان دور پاها را بگیرید. سعی کنید با زمین کمترین تماس را داشته باشید.
به هیچ عنوان نباید از پشت به دست ها تکیه دهید. با اینکه احتمال اصابت کمتر است، اما هنوز جریان الکتریسیته ی زمین وجود دارد تا با آن درگیر شوید.
تا به اینجا احتمال بارش باران یا حتی تگرگ وجود دارد که شما را به پیدا کردن پناهگاه ترغیب می کند. در شکاف ها یا مسیل ها پناه نگیرید چرا که محتمل ترین مسیر ها برای جریان های الکتریسیته ی زمین هستند. همین طور، هرگز در غار های خالی یا زیر صخره های برجسته پناه نبرید؛ به این دلیل که این شکاف ها دارای پتانسیل ایجاد جرقه هستند و در این صورت شما می توانید به شدت دچار سوختگی شوید. اگر به کمپ رفته اید، از چادر خود بیرون بیایید؛ زیرا در صورت اصابت برق، چادر احتمالا شعله ور خواهد شد.
فراموش نکنید که صاعقه می تواند به طور غیرمستقیم نیز سبب حادثه گردد. جریان الکتریسیته ی زمین به راحتی می تواند شما را دچار برق گرفتگی کند. پس اگر روی زمین شیب دار هستید و فرصت رسیدن به محلی کم خطرتر را ندارید، هموارترین ناحیه ممکن را پیدا کنید و از آنجا تکان نخورید. چشم و گوشتان را برای ریزش سنگ باز نگه دارید؛ زیرا نه تنها صاعقه توانایی خرد کردن سنگ ها را دارد، بلکه طوفان نیز می تواند باعث ریزش سنگ شود.
اگر در این بحبوحه، که از ترس در خود جمع شده اید و بدون شک سرشار از هیجان ناشی از ترشح آدرنالین هستید، می توانید برای باز کردن چشم ها شجاعت به خرج دهید و به اطراف نگاه کنید. از این کار مایوس نمی شوید؛ چرا که به طرز شگفت آوری تجربه ای زیبا است.
