کجا می روی

دریغ که فضای مسیر کوچه باغ های صعود به سمت و سوی قله ها و حتی خود قله ها مسموم کننده است.سنگ،آب ، گل و گیاه حال خوشی ندارند، براستی چه کسی مقصر است؟

ای داد آن همه مهربانی و دوستی و جان فشانی ها کجا رفت؟ دوستان از جنبه هایی خوشحالم که نسل من در گذشته از از یک سری حاشیه ها به دور بود.اما آیا انصاف است که دراین روزگار وانفسای ذهن و روان بعضی از پیشکسوتان این ورزش آشفته گردد؟ کجا رفت حرمت ها ، قدم ها و قلم ها در جهت اعتلای فرهنگ کوه و کوه نوردی؟

چرا نگاه ها و روش ها به کوه و انسان به قهقرا کشیده شده ؟ منشأ پژمرده گی طبیعت زیبای سر زمینمان را در کجا باید جستجو کرد؟

حتماً می گویید نوع نگاه ها به کوه و کوهنوردی بروز شده و تغییر کرده ؟ ولی عزیزان می ببینید و شاهد هستید که چقدراز فلسفه ی اصیل کوهنوردی فاصله گرفته ایم ، خدایا ما داریم کجا می رویم ؟ مقصد کجاست ؟

چه زمانه ی بدی شده چرا و به چه حقی و به چه گناهی این همه آشفتگی و نابسامانی ها ی موجود در جامعه شهری را به‌ کوهستان تحمیل می کنید، مگر کوهستان جای گردن کشی و یا تاخت و تاز ها است؟ در ضمن مگر ما کوهنوردان و یا همنوردان چه مشکلی با هم داریم ؟ چرا باید با حرکات ناشایست در ابعاد مختلف بگذاریم فضای کوهستان را مسموم کنند؟

آیا دستی در کار است ؟ چرا هوشیار نیستید ، چرا ما را باید بازی دهند؟ حتی اگر هم دستی در کار باشد ، این رشته از ورزش کشور اعتبارش بستگی به تک تک ماها دارد که هر کس جایگاه خود را بشناسد و حافظ آبرو و حیثیت کوهنوردی باشیم. زیرا ریشه و بنیاد فلسفه کوهنوردی بر مبنای گذشت و جوانمردی و حفظ ارزش‌های انسانی پایه ریزی شده و هیچ وقت تاریخ پر بار فلسفه کوهنوردی با یک سری کارهای ناشایست کوچک نخواهد شد، چون بنیان گذاران این رشته ازورزش کشور انسان های فرهیخته و صاحبان هنرو اندیشه بوده و مبنای کاراز ابتدا ترویج انسانیت ، اخلاق ومنش نیک بر مبنای کار گروهی و احترام به خود و به همنورد و پیوند سالم با طبیعت بوده است.

بخصوص فرهنگ کوهنوردی با دانش و تجارب پیشکسوتانی گره خورده که هر کدام از آنها به درختانی ریشه دار و تنومند تبدیل شده اند که از هیچ باد و گزندی آسیب نخواهند دید ،اگر کسانی خدای نکرده با اعمال سلیقه ها و دشمن ورزی که باهم دارند و می خواهند آبروی کوهنوردی را به خاطر مسایل پوچ و بی ارزش لکه دار کنند خود را کوچک کرده اند.

همنوردان نباید فراموش کرد که قوی بودن به دانش و معرفت است و کوه فقط سنگ و صخره است ولی این ما هستیم که با رفتار ، گفتار و نوع صعودمان به کوه و صخره معنا می بخشیم.