به گزارش پایگاه خبری بام نیوز،معدن کاوی، انتقال آب، سدسازی، پاک تراشی جنگل ها، تصرف زیستگاه ها، تغییرکاربری اراضی کشاورزی و راه سازی از جمله عوامل مهم تخریب کوهستان ها محسوب می شوند.
یکی دیگر از عوامل مهم تخریب که کمتر به آن پرداخته شده است، تفکر حاکم بر مدیریت جامعه کوه نوردی کشور است.
فدراسیون و هیات های تابعه معتقدند که کوه نوردی یک فعالیت ورزشی است و کوهستان هم زمین بازی آن محسوب می شود. بنابراین لازم است تمهیداتی در نظر گرفته شود نا علاوه بر افزایش تعداد ورزشکاران این رشته، امنیت آنان نیز تامین شود. با این نگاه تعداد زیادی پناهگاه و جاده های دسترسی و علایم و میله ها و تابلوهای راهنما و ستادهای اطلاع رسانی و استقرار تیم های امداد و نجات و حمایت از رشته مخرب اسکای رانینگ و انحلال گروه های متعهد کوه نوردی در دستور کار قرار‌گرفته و اجرایی شده است. در واقع تمام شرایط لازم برای حضور گسترده و لجام گسیخته علاقه مندان آشنا و ناآشنا به کوه نوردی فراهم شده است.
همین تفکرات و تلاش ها در این زمینه باعث شده که جامعه کوه نوردی خود تبدیل به بلای جان کوهستان ها شود که اثرات نامطلوب آن حتا صدای عامل اصلی یعنی فدراسیون را هم در آورده است که البته خودکرده را تدبیر نیست.
توجه داشته باشیم که اصولا ارزش کوهستان بسیار بالاتر از آن است که تبدیل به بازیچه شود. کوهستان زمین بازی نیست بلکه یک دانشگاه بزرگ آموزش مفاهیم محیط زیست و هدف از کوه نوردی هم درک مفاهیم عدالت زیستی است. در واقع هدف از کوه نوردی باید کاملا هماهنگ با تعریف و مفاهیم کوهستان باشد.
کوه نوردی فعالیتی در جهت پرورش روح و روان و درک از مفاهیم عدالت زیستی و آموزش مسوولیت پذیری است. ولاغیر.
