۹۹/۸/۲۶ شانزدهمین صعود سیمرغ کوههای ایران من بنام قله قولی زلیخا در استان کردستان ثبت شد. استانی که همیشه نامش در تاریک ترین بخش ذهن من جای داشت اما، از نزدیک ندیده بودم که آسمانی روشن و زمینی مهربان دارد. از نزدیک ندیده بودم که مردمانی آرام و عمیق و فکور دارد. وارد روستای بست که شدیم تازه فهمیدیم زن و مرد در قاموس کردها یکی هستند یعنی چه؟!!! وقتی پوشش زن و مرد یکی باشد و فرصت پوشیدن شلوار کردی برای همه یکسان باشد اتوماتیک تصور برابری را در همه لایه های جامعه ترویج می کند. اینجاست که قومیت کرد به خودش می بالد که انسان مدار است و برای انسانیت می رقصد و می جنگد و می میرد. آقای حامد شکاری مسئول خانه کوهنورد بست است و با روی باز پذیرای ما شد . ما تنها کوهنوردان حاضر در منطقه بودیم و طبق اطلاعات هواشناسی فقط ۵ ساعت هوای بدون باران داشتیم و برایمان مهم بود که این قله نیز به لیست صعودهای غرب کشور اضافه شود. خیلی وقت بود در غرب مشغول صعود بودیم و آشنایی با قله قولی زلیخا ، جایزه تمام زحمات ما در غرب کشور بود. از آقای شکاری خواهش کردیم که لیدر ما باشد و دراین صعود مارا همراهی کند. گروه سه نفره ما ( من و منصور و حامد) راس ساعت ۵ صبح ، خانه کوهنورد را به سمت قله ترک کردیم. از تکنیک یک ساعت پیمایش ، ۵ دقیقه استراحت ، بهره کافی بردیم و بقول آقا حامد ما عضو معدود کوهنوردانی بودیم که در زمان زیر ۵ ساعت موفق به صعود قله شدیم . علت نام گذاری قولی بر قله زلیخا ، اشاره این واژه به کلمه قبله است و شاید بهتر باشد بگوییم قله زلیخا سمت قبله را برای اهالی روستای بست تعیین می کند. برای همین نام قولی زلیخا را با احترام و به نوبت نماز ، در زاویه ی سجده خود قرار می دهند. حتما این قله را فارغ از مسیر ماشین رو و امکانات جاده ای عشایری ، توسط پیمایش و صعود زیارت کنید . مسیر این قله و حرکت رو به مرز آن ، احساس خوبی از گذشتن و رسیدن در کوهنورد ایجاد می کند. بر فراز قله که قرار گرفتیم باز نام بغداد روی نقشه به چشم خورد و باز متوجه شدیم که چقدر فاصله ام تا دنیای دیگر نزدیکتر شده است . بغداد برای من نه به معنای پایتخت عراق ، بلکه یادآور شکوه و جلال شهر ساسانی در جغرافیای فلات ایران است . یادآور معنای بغ یعنی پروردگار و ترکیب بغداد یعنی هدیه خداوندی است . تمام مسیر برگشت را به لذت و شادی و جشن پیروزی گذراندیم . درختان زالزالک در تمام ارتفاعات غرب کشور به وفور یافت می شوند . آب فراوان همه جا جاری بود و طبیعت بوی خرس و خواب زمستانی می داد . حامد عزیز به کوهی اشاره کرد و گفت آنجا لانه خرس است و در چندین نقطه ردپای این حیوان ارزشمند به چشم می خورد ، ظاهرا خودش را برای خواب زمستانی آماده می کرده . اینم از اعجایب خلقت و زندگی حیات وحش است که چطور موجودی توانسته با روش خوابیدن ، روزگار سخت را پشت سر بگذارد!!! یاد خواب روزه داران عزیز می افتم که چطور با خوابیدن ، زحمت و سختی تشنگی وگرسنگی را بر خود هموار می کنند و اینقدر این عمل طبیعی را خلاقانه می بینند که نام عبادت بر آن می گذارند!!! شب راهی استان زنجان شدیم و بین راه منصور با اتوبوس به تهران برگشت. من احتیاج به فضا و فرصت داشتم و می خواستم برخی از دوستانم را ملاقات کنم . در مسیر برگشت به تهران شبی را در زنجان گذراندم و دوستان زنجانی من با مهربانی و صفا پذیرای من شدند و خستگی تمام صعودهای غرب کشور را با هدایا و حضور گرمشان برطرف کردند.
وارد کردستان که میشوید با ادب و احترام کوهنوردی کنید . مبادا گام برداشتنهایمان باعث غرور و فخرمان شود. اینجا سرزمینیست که کوهنوردی برای معاش می کنند و کولبران آن ، کوهستان را وسیله رزق و روزی می دانند و اصلا جولانگاه نابخردان نیست!!! اصلا جای تفریح و غفلت نیست . جای شکر و سجده و ادب و احترام است .
سرزمینست که باید نعلین را از پا درآورد و خاکش را توتیای چشم نمود.
حسام تهمتن زاده
۹۹/۹/۱۶
