گزارش صعود به قله سیوکلو

شرح و ادامه گزارش برنامه کوهنوردی جمعه ۱۰ تیر ۴۰۱
صعود به قله سیوکلو
پاسی از نیمه شب گذشته بود گروهی چهار نفره با وسیله شخصی رهسپار جاده چالوس شدیم منطقه دزدبن وارد جاده کوهستان غرب شدیم دسترسی به چندین روستای بکر و ناشناس در این جاده قرار دارد مقصد ما انتهای جاده بود بیشتر مسیر آسفالت است ولی قسمتهایی تخریب شده آنتن دهی هم تقرییا تا خود قله امکان پذیر است حدود ساعت ۶ صبح از میدانگاه دلیر با ارتفاع ۲۰۰۰ متر صعود را شروع کردیم دورتا دور این روستا را قله های متعدد بالای ۴۰۰۰ فرا گرفته که اکثرا هم چالشی هستند و چالشی ترین آنها بنظرم همین سیوکلو است .
جاده خاکی منتهی به آبگرم را بالا رفته و روی یال قرار گرفتیم.
مسیر تقریبا پاکوب دارد دو چشمه در مسیر است که هر دو بصورت آبشخور برای دامها تبدیل شده البته ظاهرا اینجا فقط گاو نگه میدارند آنهم به تعداد بسیار زیاد و بخاطر طبیعت و هوای پاک همگی آنها قبراق و چاق و چله هستند.
تا ارتفاع ۳۴۰۰ مسیر بصورت کوهپیمایی است از ۳۶۰۰ شیب تند شده و سروکله گرده پیدا میشود البته به هر بلندی که میرسیدیم گله ای گاو انجا را قرق کرده و چپ چپ به ما نگاه میکردند حتی تا ۳۶۰۰ حضور داشتند.
نزدیک ظهر در ارتفاع ۳۸۰۰ رسما وارد قسمت صخره ها شدیم و توقفی برای سوختگیری ویژه داشتیم.
هوا تا اینجا کاملا مساعد بود و بادی متناوب دما را خنک میکرد ولی بنوعی شرجی و سنگین هم بود و تنفس راحتی نداشتیم تلاش مه صبحگاهی برای انسجام نتیجه نداد ولی ظاهرا شب قبل منطقه در احاطه مه بوده.
درست با شروع صخره ها سرعت باد جهشی و لحظه ای به بیش از ۵۰ رسید که کمی آزار دهنده و نگران کننده بود ولی تدوام نداشت و به کمتر از ۴۰ فروکش کرد دیگر اثری از گاوها نبود و احتمالا منطقه در اختیار بزهای کوهی قرار داشت هرچند که کل و بزی هم ندیدیم.
نفسی چاق کرده و وارد قسمت هرمی صخره ها شدیم.
تراک مسیر را داشتم چند گزارش هم مطالعه کرده و دلگرم بودیم ولی باز هم برای مسیریابی مجبور به بررسی چشمی و میدانی بودیم که باعث صرف زمان و توان بیشتری میشود.
بعد از چند دست بسنگ که نسبت به بقیه مسیر جنبه دستگرمی داشت یک دهلیز مخوف سد راه شد که حسابی چشم زهره گرفت تا صعودش کردیم و صخره های بعدی و بعدی که تمامی نداشتند و مثل پازل در مسیر قرار گرفته بودند چند فرود بلند و چالشی هم داشتیم با چند ریزش سنگ که حسابی نفسمان را برید هنوز اثری از قله نبود و هر چه جلوتر رفتیم مثل کارتن سندباد صخره دیگری متولد میشد بالاخره قله دیده شد و دقایقی بعد در ساعت ۱۵ صعود پایان‌ یافت و شکر خدا جای صافی روی قله برای نشستن پیدا میشد ولی اطراف کاملا پرتگاه و صخره های ریزشی بود اثری از تابلو و تابلوپرستها نبود و منطقه کاملا تمیز و پاکیزه.
بخاطر آسمان کاملا صاف نمای بسیار زیبا و کم‌نظیری از دهها قله شاخص منطقه دیده میشد دیدن هسارچال و رخ خاصی از شرق علمکوه و شاخکهایش از این ارتفاع برایمان وَجد آور بود.
بیش از این تامل جایز نبود باید برمیگشتیم آنهم از همین مسیر چالشی البته چند صخره را میشد دور زد ولی همچنان با سنگها درگیر بودیم و حتی چالش ریزش و حرکت سنگهای خرد و درشت هم اضافه شد.
بعد از ۶ ساعت کامل درگیری در سنگ و صخره ،با لطف همیشگی خدا و عنایت ویژه که این روز به ما داشت خصوصا هنگام ریزش چند سنگ ،از منطقه هرم مرگبار خارج شدیم .
با رسیدن به منطقه سردشت خورشید در حال غروب بود و مه جدید در حال انسجام و ساعتی بعد دلیر در مه غلیظ و زیبا ناپدید شد
جایی روی بلندی دشت برای اخرین سوختگیری نشستیم یک گاو سیاه و درشت که انگار نماد سیوکلو بود تا چند متری نزدیک شد و چشم غره میرفت نانش دادیم نخورد سنگش زدیم نرفت و فقط نگاه میکرد محل را که ترک کردیم امد جای ما و ایستاد و فهمیدیم حضور غریبه ها را در قلمرو خود برنمیتانبند.
این را وقتی مطمعن شدم که شب از دامدارهای روستا پرسیدم گاوها از آن ارتفاع بلند کِی برمیگردند پایین و او پاسخ داد.
انها دیگر شب همانجا میخوابند…
خیلی جالب بود که گله گاو در ارتفاع ۳۴۰۰ شب و روز برای خود زندگی میکند و از پس خطرها برمیایند و هر وقت هم خواستند برمیگردند روستا…
اری ما هم بسختی در هوای تاریک و مه الود و کمی بارشی ساعت ۲۱ برگشتیم دلیر خوشبختانه مه بسمت بالا رفت و برای برگشت از جاده کوهستانی و تاریک مشکلی نداشتیم و باز هم خوشبختانه ترافیک روان بود و بعد از ۲۴ کامل ساعت بدون خواب به منزل برگشتیم
با سپاس از همراهی و عملکرد عالی دوستان همنورد: اقای خجسته و خانمها افسری و حیدری
تا درودی دیگر و برنامه دیگر بدرود