پنج شنبه و جمعه ۳ و ۴ تیر ماه ۱۳۸۹ به همراه گروه کوهنوردی کارکنان و اساتید دانشگاه تهران به سرپرستی خانم اسکندری و راهنمایی آقای دکتر رحمانی عازم قله ۴۲۲۰متری شاه البرز از قلل البرز مرکزی در شمال منطقه طالقان شدیم. این قله در جنوب منطقه تخت سلیمان و در شرق کله سنگ و مرز طبیعی بین طالقان و دره الموت است.
وجود یخچال های بزرگ در دامنه شمالی قله و همچنین برکه های کوچک آبگیر در بالای خط الراس های شرقی غربی در منطقه ای بنام گردنه شیر بشم محل اتصال شاخه فرعی جناح جنوب شرقی رشته کوه تخت سلیمان است و شاه البرز و صاد را به آن ملحق می کند.
می توان از دو مسیر به قله شاه البرز صعود کرد :
۱ – طالقان – روستای حسنجون – صعود از یال جنوبی
۲ – جاده الموت – معلم کلایه – گرماروز – صعود از دهلیز شمالی ( به دلیل وجود یخچال و دیواره های ریزشی در یال شمالی صعود از این مسیر دشوار است.)
۱۰:۳۰ از تهران به راه افتادیم و حدود ساعت ۱۴:۴۵ به روستای حسن جون (۱۹۳۵ متر) در پنج کیلومتری شهرک طالقان رسیدیم، اهالی حسن جون همچون اهالی بسیاری از روستاهای ییلاقی دیگر به شهر کوچ کرده اند و به صورت فصلی در این روستا ساکن هستند. سیب ، گردو، گلابی، آلبالو، گیلاس، گوجه سبز، توت ، انگور و… از جمله محصولات این روستاست. دامداری هم رونقی نسبی دارد . دره حسن جون دره ای خوش آب و هوا است که به سمت شمال گسترش پیدا کرده و نهرها و رودهایی که از چشمه های ارتفاعات شاه البرز تغذیه می شوند با گذر از این روستا به رودخانه شاهرود طالقان و دریاچه سد طالقان می پیوندند و سرانجام قسمتی از آب شرب تهرانیها را تأمین می کنند.
بعد از گذر از دفتر شورای اسلامی و دهیاری و قبرستان قدیمی روستا به تابلویی می رسید که سعی دارد مسیر صعود را نشان دهد،
نمونه ای از سنگ قبرهای قدیمی روستا
معنی و مفهوم این تابلو این است که راه سمت چپ را پیش بگیرید و بعد از رسیدن به دوراهی به سمت راست ادامه مسیر دهید در ادامه به دوراهی دیگری می رسید و باز هم راه، سمت راست است،
از این به بعد مسیر مشخص و پاکوب است و قسمت زیادی از مسیر از کنار جوی می گذرد .
پس از پیمودن ۵ کیلومتر در جهت شمال دو دره در پیش رو نمایان می شود ، به این محل دوروان می گویند که محل اصلی تقسیم آب روستا است . ساعت ۱۷ به پل چوبی بر روی رودخانه رسیدیم و بعد از گذر از پل از سمت راست و دره شرقی به سمت شمال شرقی مسیرمان را ادامه دادیم.
مسیر سمت چپ پل نیز، مسیر صعود شاه البرز است (گفته شده در مسیر تابلوهایی جهت راهنمایی نصب شده است(.
گرد و غبار منطقه به قدری زیاد بود که مانع رسیدن نور خورشید می شد.
ساعت ۷ بعد از ظهر به تابلوی در ارتفاع حدودا ۲۴۵۰ متری رسیدیم. این تابلو نیز همچون تابلوی قبلی نامفهوم است، تابلو دوراهی را نشان می دهد، که راه سمت چپ به چال یورت و سمت راست به گوسفند سرای میان آب(میان او) می رسد، راه سمت چپ کوتاهتر اما فاقد آب است، ما از راه سمت راست به سمت گوسفندسرا حرکت کردیم.
گوسفندسرا از روستای حسن جون حداکثر ۶ ساعت فاصله دارد، نرسیده به گوسفندسرا و در ارتفاع حدود ۲۷۰۰ متری توقف کردیم تا قبل از تاریکی هوا اردو بزنیم.
ساعت ۲۲:۳۰ الی ۴:۳۰ خواب باش و ۵ بامداد جمعه راهی قله شدیم.
۵:۴۰ دقیقه از کنار گوسفند سرا (۲۸۶۰متر) گذشتیم، از این به بعد بر شیب مسیر افزوده می شود و هر ساعت حدودا ۳۰۰ متر ارتفاع گرفتیم که مایه امید و مسرت دوستان بود.
۷:۵۰ از نقاب گذشتیم تا مسیر را از روی یال قله ادامه دهیم.
سنگ چینهای روی یال، مسیر را تا قله نشان می دهند.
سرانجام ساعت ۱۰ بامداد جمعه بر فراز قله ۴۲۲۰ متری شاه البرز ایستادیم.
۲۰ دقیقه ای در قله بودیم و ۱۰:۲۰ راه برگشت را درپیش گرفتیم. ۱۲:۳۰ به گوسفندسرا و ۱۳ به کمپ رسیدیم.
کمی استراحت کردیم و سرانجام ساعت ۱۹ به روستای حسنجون بازگشتیم.
شاه البرز طبیعتی بکر و چشم اندازی تماشایی دارد و جمله ای زیبا از خانم اسکندری در توصیف جشنوراه رنگها :
کاش می شد با هر نگاه یک رنگ را برداشت!
پی نوشت:
استاد رحمانی؛ به چند دلیل کوهنوردی می کنم:
اول اینکه کوه جایگاه افراد خاصی است و هر کسی توفیق میهمانی اش را ندارد.
دوم اینکه مواجهه با سختیها مایه افزایش اعتماد به نفس است.
سوم اینکه با کوهنوردی ارتباطی دوست داشتنی با طبیعت برقرار می کنم.
و در نهایت کوهنوردی بهترین ورزش برای سلامت روح و جسم است.
