هرگزعادت به بازگوکردن مشکلات خود نزد همه نکنید…
بازگو کردن مشکلات ، وزن آنها را زیاد میکند … علاوه بر آن معمولا وقتی سفره دلتان را جلو کسی باز می‌کنید ، اوهم سفره خودش را برایتان باز میکند … و این یعنی تمام زمانی که میتوانستید بادوست خود شادباشید و کلی خوش بگذرانید صرف یاداوری مشکلات وسختیهایتان شد
دوم اینکه :
فقط به زمان حال فکر کنید …
گذشته‌تان و آینده‌تان را خیلی جدی نگیرید … اصلا پاپیچ خرابکاریها و کوتاهی‌هایی که در گذشته در حق خودتان کرده‌اید ، نشوید
همه همینطور بوده‌اند وانگشت فرو کردن در زخمهای قدیمی ، هیچ فایده‌ای جز چرکی شدن آنها ندارد
آینده را هم که رسما باید به هیچ وجه به حساب نیاورید
ترس از حوادث و رخدادهای احتمالی، حماقت محض است..
فکر هر چیزی ، از خود آن چیز معمولا سخت‌تر و دردناک‌تر است
سوم اینکه :
به خودتان استراحت بدهید …
حالامی‌گویم استراحت ، یکهو فکرتان نرود به سمت یک ماه عشق و حال وسط سواحل هاوایی…! وسط همه گرفتاریها واسترسها و …!!
آدم میتواند خیلی شیک به خود ، مرخصی چند ساعته بدهد…
