به گزارش بام نيوز،امسال زمستان بحث اساسی بر اساس تجاری سازی یا شلوغی برای تلاش صعود زمستانهk2 نیست و بزرگان کوهنوردی جهانی هم وغم اشان در مورد صعود با اکسیژن کمکی است که توسط تیم های حاضر درk2 در حال انجام است و آنرا خلاف روح ورزش کوهنوردی مخصوصا اولین صعود زمستانهk2 میدانند که سالهاست گویی صعود زمستانه این دومین قله بلند جهان طلسم شده است و تمامی تلاش های ناموفق بزرگترین کوهنوردان جهان با شکست انجام شده است ، البته تلاش صعودهای قبلی در قالب اکسپدیشن های بزرگ تمرکزشان بر روی “عدم استفاده از اکسیژن کمکی” بوده است اما امسال مشاهدات موجود مبین این موضوع است که بعضی از تیم های حاضر در کوهستان وحشی صعود با استفاده از اکسیژن کمکی و رسیدن به قلهk2 به هر شکل ممکن را در زمستان، هدف اصلی خود قرار داده اند و این باعث نگرانی بسیاری از پیشکسوتان کوهنوردی جهان و چهره هایی چون “آدام بلیچکی”شده است.
بحث پیرامون استفاده از اکسیژن کمکی در تلاش صعود زمستانه امسال به قلهk2 در بین کوهنوردان بزرگ جهان و دیدگاههای آنها .
کوهنوردان بزرگی همچون “سیمونه مورو” و “دنیس اوربکو” با دیپلماسی معمول که هر کسی که توان صعود به یک کوهستان را در صورتی که از نظر فیزیکی و روحی آمادگی داشته باشد را مورد تایید قرار میدهند.
در عوض آنها آرزویی را به جای انتقاد مطرح میکنند:
آنها آرزومندند که اولین صعود زمستانه به قلهk2 بدون استفاده از اکسیژن کمکی رخ دهد
آدام_بلیچکی در این مورد به عیان استفاده از اکسیژن کمکی را مورد انتقاد قرار داده است و در توئیتر خود اخیرا عنوان کرد:
《استفاده از اکسیژن کمکی در ۸۰۰۰متری ها شباهت به استفاده از دوچرخه الکتریکی در “تور دو فرانس” دارد . طبیعت این گونه پیروزی ها کاملا با اصل ورزش اصیل کوهنوردی متفاوت است.》
“جان گریفیث” عکاس کوهستان ساکن شامونی با این اظهار نظر موافق است واخیرا در فیس بوکش نوشت: سال ۲۰۲۰است و اگر شما میخواهید پیروزی خود را اعلام کنید،باید به اخلاق و روش مدرن روی بیاورید:
“نکته اساسی صعود زمستانه قلهk2 جسارت و شهامت صعود آن بدون استفاده از “اکسیژن کمکی” است.”
کوهنورد رومانیایی” مینها رادولسکا” عنوان کرد: شما ممکن است این تشخیص درست را داشته باشید که توانایی مصاف با “مسی”در فوتبال یا “نادال”در تنیس را ندارید . در کوهستان هم ضعف شما عذری برای استفاده از “اکسیژن کمکی” نیست، اگر نمیتوانید کوهستانهای بزرگ را صعود کنید در کوههایی فعالیت کنید که توان آنرا دارید ، کوههای بزرگ را هم سطح خود پایین نیاورید”
رالف دوموویتس کوهنورد پر آوازه آلمانی کهk2 را ۴بار صعود کرده است که یکبار آن بدون استفاده از اکسیژن کمکی و یکبار تلاش از جبهه شمالیk2 بود نتیجه گیری میکند:
” واقعا مایه تاسف است که شخصی”اولین صعود زمستانه قلهk2″ را با استفاده از اکسیژن کمکی دزدی! کند . افکار عمومی ممکن است آنرا “فتح” قلهk2 در زمستان، وبعنوان یک پیروزی بزرگ تصور کنند، اما اولین صعود زمستانه قلهk2 باید به آنهایی واگذار شود که با روش کوهنوردی اصیل و بدون استفاده از اکسیژن کمکی آنرا صعود میکنند.
“رالف دوموویتس” اظهار امیدواری کرد که ” امید من اینست که یک کوهنورد یا کوهنوردان بیشتری “بدون اکسیژن کمکی” قادر باشند بر فراز قلهk2 بایستند قبل از اینکه دیگران با “استفاده از اکسیژن کمکی” خود را در زمستان به قلهk2 برسانند.
اما با اینحال در اینجا سئوالی باقی خواهد ماند و این شامل تمامی کوهنوردانی است که در حال حاضر در بیس کمپ هستند:
《”آیا کوهنوردی که قلهk2 را بدون اکسیژن کمکی در زمستان صعود میکندولی متکی به طنابهایی است که تیم های شرپا بااستفاده از اکسیژن کمکی در مسیر فیکس کرده اند، “صعودش” باید موفقیت آمیز تلقی شود؟》
از دیدگاه یک داور ، جواب بلی است.
اما هیمالین دیتا بیس و ۸۰۰۰ers.com هر دو “اعتبار” صعودهای بدون استفاده از اکسیژن کمکی را متکی به تجهیزات صرف کوهنورد “صعود کننده” چه در صعود و چه در فرود میدانند و نه بر اساس اتکاء به عملکرد دیگران و یاری گرفتن از آنها.
در عین حال، کسانی هم میتوانند با دلایلی استدلال کنند که هیچ کوهنوردی “بدون اکسیژن کمکی” هرگز به شیب های بالایk2 در زمستان (بدون فیکس طناب توسط کسانی که با اکسیژن کمکی مسیر را آماده کرده اند) نخواهد رسید.
کیلین_ژورنت اخیرا در اینستاگرامش نوشت: اگر شخصی در تیم با خود اکسیژن حمل میکندو در صورتی که شخصب دیگر که بدون اکسیژن کمکی صعود میکند با مشکلی مواجهه شود ، آن شخص کوهنورد در معرض خطر میتواند دسترسی فوری به اکسیژن داشته باشد.
در این حالت، چیزی که واقعا باعث تفاوت میشود فقط استفاده از اکسیژن نیست بلکه در “دسترس بودن کپسول اکسیژن” است.
سالها قبل ” تام یورگن” در مصاحبه ای از (روانشناسی اکسیژن کمکی)صحبت کرد او عنوان کرد:
اگر اکسیژن کمکی در کمپ های بالا موجود باشد ، یک کوهنورد با اتکاء به آن ریسک بیشتری بکار میبرد تا به ارتفاعات بالاتر خود را برساند و اگر ذخیره کپسول اکسیژن وجود نداشته باشد متکی به توانایی خود است و از ریسک پرهیز میکند.
“بخش_دوم”
“بحث و اظهار نظر کوهنوردان جهان پیرامون استفاده از اکسیژن کمکی در تلاش صعود به قلهk2 در زمستان امسال
“جان گریفیث” عکاس و کوهنورد تجربه خود درصعود به اورست و تفاوتی که اکسیژن کمکی ایجاد میکند را به یاد می آورد:
《من در صعود به اورست از اکسیژن کمکی استفاده کردم و نمیتوانستم باور کنم که چه تفاوتی میتواند ایجاد کند، من احساس متفاوتی داشتم مثل اینکه در ارتفاع ۷۵۰۰متر بودم(سرد، کمی ضعیف و منگ) تا احساسی شبیه اینکه در حال دویدن در آلپ در تابستان بودم.این فقط انرژی اضافی نبود که در عضلات شما در جریان باشد. بلکه توانایی و گرمایی بود که اکسیژن کمکی در بدن جاری کرده بود.و این یک دایره فیدبک خیره کننده ای بود.من تصور میکنم که مردم تفاوت زیادی که اکسیژن کمکی در بدن ایجاد میکند را دست کم میگیرند.و من هم همینطور بودم، این فقط در مورد بالا بردن قدرت فیزیکی با اکسیژن کمکی نبود بلکه در مورد اینکه درک و دانستن این موضوع است که چه زمانی اکسیژن شما به پایان میرسد. شما باید بدانید چه زمانی باید
باز گردید اما اکسیژن کمکی در “درک” اینکه چه زمانی اکسیژنتان به اتمام رسیده است تابسرعت ارتفاع کم کنید تا ذهن و بدن شما از کار نیفتد مشکل ایجاد میکند و شرایط را نمیتوانید بدرستی درک کنید و ممکن است ریسک بیهوده ای کنید.
از سویی شما در کوهنوردی تعهدی دارید که صعود “بدون اکسیژن کمکی” این تعهد است.
وقتی به قله رسیدم لحظه ای ماسک اکسیژن را برداشتم تا عکسی بگیرم و بسرعت احساس وحشتناکی داشتم ، بخاطر میاورم که با خود فکر میکردم که اگر اکنون بسرعت شروع به فرود از طناب های ثابت مسیر کنم ، آیا به انداره کافی میتوانم پایین بروم ؟ اکسیژن کمکی درک شما از واقعیت را مختل میکند.
بحث های کنونی درباره صعود پاک در زمستان k2 احترام و قدردانی به اکسپدیشن های متعددی است که با بزرگترین آلپنیست های جهان برای اولین صعود زمستانهk2 صورت گرفته است و اکسپدیشن های بسیاری در زمستان در این مسیر بارها و بارها شکست خورده اند و آنها همگی در صدد بودند که بدون اکسیژن کمکی، کوهنوردی پاکی داشته باشند و برای آنها این فقط یک صعود صرف به قله ای در زمستان نبود و کوهنوردان نسل کنونی هم باید این اخلاق و صداقت را در کوهنوردی پاس بدارند.
در این زمان، حتی با اکسیژن کمکی و طناب ثابت ، قله k2 همچنان صعودش در زمستان دشوار است.
همانطور که “سرگی مینگوته”کوهنورد اسپانیایی-کاتالان اخیرا گفت: فقط تعداد اندکی از کوهنوردان در شرایط مناسب برای “تلاش نهایی” هستند و حتی اگر آنها فقط قادر به رسیدن به ارتفاع ۸۰۰۰متر باشند ، کاری کارستان کرده اند.
“رالف دویمویتس” میگوید : هیچگاه به صعود زمستانهk2 فکر هم نکرده ام .و اگر در این فصل زمستانk2 در شرایط غیر قابل مقایسه با روش آلپی صعود شود، “چالش نهایی بدون اکسیژن کمکی همچنان برای آلپنیست های واقعی باقی خواهد ماند.”
