تقسیم کردن کل مسیر به مسیرهای کوتاه تر:
به جای آنکه به راه، به شکل یک مسیر کلی و سنگین که وظیفه طی کردن آن را دارید نگاه کنید، آن را قطعه قطعه کرده و هر قطعه را هم در ذهن خود به قطعات کوچکتر تجزیه کنید. اگر قرار است رسیدن به قله چندین روز یا هفته طول بکشد در ابتدای مسیر روی آن تمرکز نکنید. مسیر را به مسیرهای کوچکتر تجزیه کنید به این ترتیب شما میتوانید کل فرآیند صعود را به قسمتهای کوچکتری تقسیم کنید که در نتیجه با طی هریک از آنها قسمتی از مسیر به بایگانی ذهن سپرده میشود.
صعود زیبا و جذاب:
هنگامی که صعود دشوار میشود و شما خود را در حال تقلا می یابید میتوانید بر حرکات خاصی همچون حفظ تعادل در صعود، نحوه گام برداری، تکنیکهای کرامپون و فاصله طناب تمرکز کنید. توجه شما به این امور کوچک و پیش پا افتاده باعث تمرکز ذهن خواهد شد.
توجه و تمرکز بر لحظه ای که در آن به سر می بریم:
تمرکز و توجه خود را به راهی که مشغول طی کردن آن هستید قرار دهید و از عباراتی مانند چه میشود اگر، ممکن است، شاید و … بر حذر باشید. با تمرکز بر مسیری که در آن قدم بر میدارید از مصرف انرژی ذهنی برای ناشناخته ها دوری میکنید در حالی که کماکان به ادامه مسیر مشغولید.
شمردن گام ها:
وقتی ادامه مسیر برای شما دشوار شد سعی کنید قدمهایتان را بشمارید. بسیاری از کوهنوردان در حالی که سر خود را پایین انداخته و در حال شمارش قدم ها هستند صعود میکنند. البته این امر نباید مانع از این شود که تمرکز خود را روی فعالیت اصلی از دست داده یا رابطه شما با گروه قطع شود.
منحرف کردن ذهن:
در هر صعود لحظاتی وجود دارند که احتیاج به هیچگونه فعالیت تکنیکی و فنی ندارید و فقط باید به پیاده روی در مسیر بپردازید. اجازه بدهید در حالی که جسمتان درگیر فعالیت فیزیکی است ذهنتان به پرواز درآمده به هر کجا که میخواهد برود، میتوانید به موضوع مورد علاقه خو فکر کنید، مثلا به فیلم مورد علاقه یا گل کاری باغچه خود. توجه به این نکته داشته باشید که هر کوهنورد با توجه به وضعیت ذهنی خود میتواند یک یا چند نوع از این تکنیک ها را بکار برد.
مترجم: پویا سلیمانی
