همنوردم برایم چه نیکو نوشتی
زن کوهنورد بودن یعنی رد کوله رو شونت بمونه
زن کوهنورد بودن یعنی اگر رژ لب بر لب نداشتی اشکالی نداره و همینطور زیبایی
یعنی باید همراه باشی و لبخند بزنی که میتونی که قوت قلبی.
یاد گرفتم، ازت یادگرفتم می بایست صبور باشم، یاد گرفتم همپات جدای از جنسم تلاشم کنم، که اخر مرام و سادگی باشم.
کوهستانت چهارچوب های منو دگرگون کرد
“من یک زن کوهنوردم”
تلاش کردم بیشتر از زن بودنم، کوهنورد باشم
که اگر تو غذا پختی من میتونم با ذوق ذوق دستام توی اب سرد رودخونه کنار بیام
که با گل ظرفهارو تمیز کنم
اگر دیدم همنورد و مربیم از حمایت و کارهای تیمی خسته است، من کوله ابزار گروهی رو بکشم روی دوشم حتی اگر جان نداشتم بازم لبخند بزنم.
که من با تو فرقی ندارم
که همنوردتم خستگی هاتو می فهمم
که برخاستن و اب اوردن بعد خستگی کوله کشی برای دوستانمون-دوستانت-اشکالی نداره
چون تو یادم دادی با کارکردن برای بقیه چیزی ازم کم نمیشه
راست می گفتی
زن کوهنورد بودن یعنی همه این ها
اما بیان تو و دیدگاهتو و حرف دلت که می رنجونه…
زمانی که “عوضی” صدات کنن اگر کوله رو به خاطر خستگی هاش کشیدی و به مرد کوهنورد ندادی
زمانی که “رذل” خواندنت چون با پای دلت رفتی اب بیاری و هدفت تحقیر دیگران بوده به خوبی خودت
که حالا عزیز شده، اون زن کوهنوردی که خسته است، وابسته است، به کمکت نیاز داره همیشه، که مرتب به خودش و ارایشش میرسه
که معیارش زن بودنه.
ولی تو یادم دادی اول ادم باشم…
فقط معیارهات جابه جا شده…
