طناب، خط زندگی

گروه اموزشی بام نیوز،مطلبی را در خصوص طناب منتشر نمود:

نیروی ضربه (Impact Force): نیروی حاصل از سقوط که توسط طناب به بدن فرد منتقل می شود. نیروی ضربه به عوامل همچون ۱٫ جنس طناب (از اهمیت بالایی برخوردار است) ۲٫ طول طناب  ۳٫وزن صعودکننده ۴٫ فاکتور سقوط بستگی دارد.

مواردی مربوط به نیروی ضربه :

۱٫ طبق استانداردهای کار با طناب اروپا حداکثر نیروی ضربه ۶ کیلونیوتن باید باشد.

۲٫ بدن انسان به طور تقریبی حداکثر ۱۲ کیلونیوتن را تحمل می کند.

۳٫ هرچه عدد نیروی ضربه کم تر باشد فشار کمتری به فرد صعودکننده و کارگاه وارد می شود.

۴٫ انتخاب طناب با نیروی ضربه پایین تر برای مسیرهایی با میانی های نامطمئن و در ابزارگذاری ها و یخ نوردی (پیچ یخ) توصیه می شود.

کشیدگی طناب (Elongation): به میزان کشش طناب گفته می شود که با نیروی ضربه رابطه عکس دارد یعنی هرچه مقدار کشش طناب کمتر باشد، نیروی ضربه بیشتر خواهد بود.

کشش طناب دینامیک : به دو دسته تقسیم می شود : ۱٫ کشش دینامیک: کشیدگی بر اثر نخستین سقوط که طبق استاندارد وزن ۸۰ کیلو، فاکتور سقوط ۱٫۷۷ می باشد و این افزایش طول باید کمتر از ۴۰ درصد باشد. ۲٫ کشش استاتیک: افزایش طول طناب تحت بار که طبق استاندارد برای یک فرد ۸۰ کیلویی الف: تک طناب حداکثر ۱۰ درصد، نیم طناب حداکثر ۱۲ درصد، زوج طناب حداکثر ۱۰ درصد می باشد.

عوامل زیادی از جمله خیس بودن طناب این کشیدگی را کاهش می دهد.

تعداد سقوط (Number of Falls): طبق استاندارد قابلیت تحمل سقوط با فاکتور ۱٫۷۷ برای طناب های تک طناب: حداقل ۵ سقوط با وزن ۸۰ کیلوگرم، نیم طناب حداقل ۵ سقوط با وزن ۵۵ کیلوگرم، زوج طناب حداقل ۱۲ سقوط با وزن ۸۰ کیلوگرم (بر روی هر دو رشته)

قابلیت گره خوردن (Knot Ability): توانایی گره زدن بر روی طناب که با انعطاف پذیری طناب مرتبط می باشد.

این توانایی چگونه اندازه گیری می شود؟

در یک بخش از طناب آزمایش شده، گره ساده زده می شود، سپس وزن ۱۰ کیلوگرم به طناب (تک طناب) اعمال می شود، سپس قطر داخلی گره اندازه گیری می شود، نسبت این قطر به قطر طناب استفاده شده ضریب توانایی گره خوردن طناب (Knot Ability) گفته می شود که حداکثر مقدار این ضریب ۱٫۱ برابر قطر طناب می باشد.

قدرت استاتیک (Static Strenght) : طبق استاندارد EN1891 برای طناب های گروه A حداقل ۲۲ کیلونیوتن و گروه B حداقل ۱۸ کیلونیوتن می باشد. مقدار مجاز ۱/۱۰ مقدار استاندارد اعلام شده می باشد.

طناب های استاتیک Type A: طناب های قوی تر و بهتری هستند که توانایی پویایی بهتری نیز دارند بنابراین ترجیحا همیشه از این دسته استفاده می شود.

طناب های استاتیک Type B: در برنامه های نظیر اکسپدیشن های غارنوردی که توجه به وزن تجهیزات از اهمیت بالایی برخوردار است استفاده می شود.

لغزش پوسته بر روی هسته (Sheath Slippage Relative To The Core): این ویژگی مربوط به طناب استاتیک بوده که در طناب های نوع A این لغزش نباید بیش از ۴ سانتی متر و در طناب های نوع B نباید بیش از ۱٫۵ سانتی متر باشد.

قدرت نگهداری طناب : حداکثر قدرتی که شخص صعودکننده و شخص حمایت چی در سر دیگر به طناب وارد می کنند. حداکثر نگهداری قدرت طناب ۲۵ درصد و در سقوط های عادی ۱۰ تا ۱۵ درصد می باشد.

مقاومت لبه ای: برای مقاومت لبه ای طناب نیز استاندارد هایی در نظر گرفته شده است (UIAA 108/101-EN892) که طناب بر روی ورق فلزی با لبه تیز با شعاع بیرونی ۰٫۷۵ قرار داده می شود و بعد از اولین سقوط میزان آسیب دیدگی پوسته نباید بیش از ۵۰ درصد باشد.