جواد دواتگر، همسر “زیبا اقامی” در گفت و گو با خبرنگار نصر، به تشریح جزئیات این فرجام تلخ پرداخت و گفت: همسرم روز سه شنبه، ساعت ۱۲ بعد از ظهر به همراه همنوردانش به منظور تمرین به کوه عینالی (صخره ایلان اوچان) رفته و به دلیل نبود حمایت از پایین و در رفتگی طناب، از ارتفاع ۲۰ متری سقوط کرده و جان باخت و دو فرزند پنج و ۱۵ ساله خود محروم از مهر مادری ماندند.
همسرم نزدیک به پنج سال ورزش کوهنوردی می پرداخت و عضو باشگاه k2 بود؛ همچنین قرار بود هفته بعد برای گرفتن مدرک کوهنوردی به همدان عازم شوند و دیروز به منظور آخرین تمرین به سمت کوه های عینالی رفتند و چهره خشمگین کوهستان، تراژدی غمگینی به نام ماتم و اندوهی جانکاه را بر دل ما و فرزندان مان حک کرد.
بی تردید همه کوهنوردان با عشق و علاقه به کوهستان سفر می کنند و مایل اند به سلامت به منازل خود بازگردند اما خطری بالفطره در این ورزش وجود دارد که گاهی چون یک دام مهلک عمل می کند و پای کوهنوردان را در این ورطه به گرفتاری و مرگ می کشاند.
متأسفانه بعد از فوت هر کوهنوردی تراژدی بزرگی در خانواده هایشان و جامعه آغاز می شود که پایانی ندارد اما طرز رفتار صحیح با آن و تحمل سختی های جبران ناپذیرش برای خانواده ها، دوستان و جامعه کوهنوردی بسیار حائز اهمیت است.
قطعاً وقوع هر حادثه در ورزش کوهنوردی به عامل رخداد خطای انسانی و یا نمایان ساختن چهره پرخطر و بی شفقت کوهستان بر می گردد.
بی احتیاطی زمان و مکان نمی شناسد؛ بی احتیاطی در ورزش های طبیعی مختص یک کشور و برخی مکان های خاص نیست؛ اشتباه کردن(غیر عمد) در کوهنوردی در دل این ورزش است زیرا که ذاتأ انسان موجودی طبیعت دوست و جایزالخطا هست.
