به گزارش بام نیوز، مسیرهای چندی در کی۲ وجود دارند. اما با وجود تفاوت ها برخی از مشکلات در این مسیرهای یکسان است.
شیب کوه در تمام جبهه ها زیاد است.
بیشتر مسیرهای کوه در سمت پاکستان قرار دارد.
تیغه آبروزی
مسیر استاندارد صعود. ۷۵% کوهنوردان از این مسیر استفاده می کنند.
این مسیر در سمت پاکستان قرار دارد و از یخچال گودوین آستین آغاز می شود.
یال در ارتفاع ۵۴۰۰ متری، در جایی که معمولا بیس کمپ پیشرفته قرار دارد، آغاز می شود.
مسیر با قسمتی های سنگی و یخی مختلف امتداد می یابد.
دو قسمت معروف مسیر دودکش و بلک پیرامید هستند. پس از بلک پیرامید و پس از چند شیب به شانه کوه می رسید. آخرین مانع مهم مسیر باتل نک نام دارد. در این قسمت کوهنوردان در معرض خطر ریزش سراکها می باشند.
در سال ۲۰۰۸، بر اثر برخی حوادث از جمله ریزش سراکها در این قسمت یازده کوهنورد جان باختند.
مسیر شمالی
برخلاف مسیر آبروزی این مسیر ندرتا صعودی به خود می بیند.
شروع مسیر از سمت چین می باشد.
یکی از دلایل کم صعود شدن رخ شمالی، دسترسی دشوار آن است. یکی از سختی ها در اینجا عبور از رودخانه شاسگام می باشد.
مسیر شمالی از یال آبروزی فنی تر بوده، و شامل قسمتهای سنگی در ارتفاع بالا می باشد.
کمپ ۴ کوه با نام آشیانه عقاب در ارتفاع ۷۹۰۰ متری واقع شده است. پس از آن باید از یک یخچال خطرناک تراورس کرد تا به دهلیزی که به قله منتهی می شود رسید.
مسیر شمال شرقی
مسیری فنی و طولانی.
در قسمت نهایی به یال آبروزی می رسد.
مسیر اولین بار توسط ژانوس کورزاب در یک تیم لهستانی طی شد. البته به دلیل هوای خراب قله صعود نگردید.
مسیر غربی
اولین بار توسط تیم ژاپنی ها ۱۹۸۱ صعود شد.
این مسیر از یخچال نگروتو شروع می شود.
در طول مسیر نوارهای غیرقابل پیش بینی سنگ یا یخ و برف وجود دارند.
مسیر جنوب غربی یا مجیک لاین(خط جادویی)
بسیار فنی و طاقت فرسا
اولین صعود در سال ۱۹۸۶ توسط سه نفر پیاسکی-وروژ-بازیک انجام شد.
رخ جنوبی یا خط لهستانی یا شیار مرکزی
به شدت عریان ، سخت و خطرناک
یرزی کوکوچکا و تادژ پیوتروسکی از این مسیر در سال ۱۹۸۶ به قله رسیدند. پیوتروسکی در جریان بازگشت از مسیر آبروزی جان باخت.
این مسیر از ستون جنوب غربی آغاز میشود. سپس به سمت صخره های پوشیده از برف امتداد می یابد. سپس به یک گذرگاه به نام چوب هاکی میرسد. نهایتا با گذر از چند قسمت سنگی در ارتفاعات بالا در سیصد متری قله در یال آبروزی بیرون می آید. هیچ تلاش مجددی بر روی این مسیر انجام نشده است.
رخ شمال غربی
اولین صعود توسط ژاپنی ها انجام گرفت. این مسیر در سمت چین قرار دارد.
این مسیر به دلیل قسمت های سنگی و برفی درهمش معروف است.
مسیر شمال غربی
در مسیر شمالی پایان می یابد.
اولین صعود ۱۹۹۱
تیغه جنوب شرقی یا مسیر سزن یا چزن یا مسیر باسک
این مسیر از یک ستون بین آبروزی و مسیر لهستانی ها بالا می رود.
مسیر در ناحیه شانه به یال آبروزی می پیوندد. به نظر می رسد
به دلیل عدم رویارویی با قسمت بلک پیرامید ایمن تر است.
این مسیر در سال ۱۹۸۶ توسط تومو چزن تا ارتفاع هشت هزار متری صعود شد.
اولین صعود آن به قله در سال ۱۹۹۴ توسط تیم باسک انجام گرفت.
رخ غربی
درگیری فنی در ارتفاع بالا.
اولین صعود توسط روسها در ۲۰۰۷
این مسیر تقریبا سراسر از شکافهای سنگی و دهلیزهای پر از برف پوشیده شده است.
