جان پناه اردلان بودیم هوا خیلی خراب بود ، گفتم اونایی که میخوان برن پایین در قالب گروه پنج شش نفره برن که مشکلی پیش نیاد دید با زحمت تا چند متری بود کولاک و مه همه چی با هم جلو دید رو پر میکرد.
ما در قالب یک گروه هفت نفره من و دونفر از همنوردانم به نام اشکان و کیوان و آقا روح اله به همراه دو دخترای کوچیکشون و یک نفر آقای دیگه که هر جمعه قله توچال رو صعود میکنن از سمت جان‌پناه اردلان به سمت ایستگاه هفت حرکت کردیم.
نزدیک بیست تیرک که رفتیم آقای احمد خدایی ایستاده بودند و درخواست کمک کردند که دونفر در شیب جنوبی منحرف شدند
خوب عقلانی بود که آقا روح اله به همراه بچه هاشون و دوست همراهشون به سمت ایستگاه هفت حرکت کنند و در محل توقف نداشته باشند.
من و کیوان همنوردم رفتیم جلو به اشکان هم گفتم همون جا بمونه هم کسی نیاد دیگه پایین چون ممکنه سر بخورن هم اینکه اگر برای ما حادثه شد کسی باشه برای اطلاع رسانی ،
آقای احمد خدایی همراه ما شدند و سه نفری به سمت افراد حادثه دیده رفتیم ،
چون دید به شدت مختل بود از روی صدای جیق و داد درخواست کمک خانم که همراه فرد مسدوم بود جاشون رو پیدا کردیم.
به دونفر گم شده رسیدیم ،
آقایی حدودا ۳۰ سال که یک مقداری حواس پرتی داشت به همراه خانمی حدودا ۴۵ ساله در محل زمین گیر بودند.
خانم حالشون خوب بود به همراه آقای خدایی برگشتند به سمت میله ها و مسیر، فرد مصدوم اعلام کرد پاهاش کار نمیکنه و… خودشو حسابی باخته بود.
مقداری روحیه به فرد دادیم.
با یاری خدا من و کیوان عزیز فرد مصدوم رو با سختی زیاد درشیب و برف یخ زده کشیدیم بالا تا مسیر میله های سمت ایستگاه هفت بعد دیگه بدنش گرم شد خودش راه افتاد مستقیم در امتداد میلکها و تیرها آمدیم تا ایستگاه هفت تله کابین.
