در رابطه با حادثه تلخ و غم انگیز پوبدا و جان باختن زنده یادان مهری جعفری و رضا آدینه ،تحلیلها و گزارشات زیادی مطرح، گفته و خوانده شد.
صعود پوبدا توسط جناب آقای میرزایی و همراهانشان از طرف افکار عمومی جامعه کوهنوردی چندان مورد استقبال قرار نگرفت و دلچسب و خوشایند نبود …
به همان علتهای که همگان میدانند….
جای دوری نمیرویم سال گذشته در منطقه ولاش خودمان تیمی چندین نفره چند روز ،آواره و سرگردان کوهستان منطقه ولاش شدند که در نهایت با خوش شانسی وبخت واقبال خوشبختانه آسیب جانی بر هیچکدام وارد نشد ….
علتش چه بود..؟؟
بی خیال همنوردان شدن و جان خود را بر کول زدن و راه خانه در پیش گرفتن بدون همراهی و همنوردی با مابقی تیم ….
افراد با تجربه و راه بلد تیم ،راه خود رفتند و کار خود کردند …و شد آنچه که نمیبایست بشود
۴۸ ساعت سخت پر از استرس ،نگرانی ودلشوره خانواده ها ،جامعه کوهنوردی و……
خدا رو شکر به خیر گذشت ….
طرف خودش را مسنر ،هیلاری ،و کوکوشکا میپندارد ولی از مرام همنوردی هیچ نمیداند …
در یک برنامه تنها او را در مینی بوس زیارت میکنی ، وگرنه در طی برنامه جلوتر از همه میرود گازش را میگیرد و بقول خودش قله را میزند !!! و دوباره تخت گاز برمیگردد به کنار مینی بوس و مشغول چای دم کردن و نوشیدن …تا بقیه نفرات برگردند و سوار مینی بوس شوند و با هم برگردند . …
برایشان اصلا مهم نیست کسی مرده باشد یا زنده …. مشگلی داشته باشد یا نداشته باشد ….
کار خودشان را میکنند این سرحال ها و قدرها.. ….
اینگونه کوهنوردان اگر در شرایط سخت وطاقت فرسای قله پوبدا باشند چه میکنند ….؟؟
داستان صعود پوبدا و حوادث تلخ آن به تاریخ پیوست …همانگونه که حادثه منطقه ولاش ….
اما پوبدا کجا ، ولاش کجا ….؟؟
