پیمایش دارآباد به توچال

به نام خدای با معرفت کوهستان

طرح برنامه:پیمایش دارآباد به توچال

پنج شنبه ۱۱ دیماه ۹۹

از حدود ۲ ماه پیش با صحبتی که با آقای عطا مدیر باشگاه محترم زاگرس بانه داشتم قرار بر برنامه ریزی برای این برنامه با تعدادی محدود از بچه های کارگروه فنی باشگاهشون در فصل زمستان شد که برای اولین جمعه زمستان صحبتهای اولیه انجام شد ولی از اوایل هفته که مسجّل شد شرایط برای ۵ دیماه محیا نیست برنامه کنسل و به هفته آینده موکول شد.

با صحبتهای چندگانه ای که با استاد هاشم نژاد در مورد هوا داشتیم برنامه برای ۱۱ دیماه فیکس شد که در نهایت تیم با تعداد ۶ نفر بسته شد(آقای آقالو(باشگاه خانه کوهنوردان) و من از تهران و آقایان عطا،سعید،حسام و زانیار از باشگاه زاگرس شهر بانه).

ابراز فنی جهت اجرای این برنامه(۳ حلقه طناب ۷میل در مجموع ۵۰ متر،کلاه کاسک،کلنگ، کرامپون و چند قطعه ابزار میانی که به کار نیامد) انتخاب شد.

ساعت ۳:۱۰ دقیقه صبح پنجشنبه در هوایی آرام برنامه استارت خورد و ساعت ۶:۵۰ دقیقه در لحظات طلوع وصف برانگیز خورشید در شرایط خوبی به قله دارآباد رسیدیم..اوایل تایم طلوع و جان‌پناه بسیار سرد طوری که بعد از اولین لقمه از صبحانه دستکش‌های سنگین را به دست و به آفتاب بیرون پناه بردیم و همین امر باعث شد یک ساعت و نیم استراحتی نسبتاً بی کیفیت رو داشته باشیم!

حجم برف روی تیغه ها زیاد و نرم و پا نخورده که نوید روز سختی رو به ما میداد،کرامپون ها را بسته و کلنگها رو بدست وارد تاج مجموعه توچال شدیم….

همانطور که پیش بینی میکردیم و با توجه به حجم برفی که از سالهای گذشته بیشتر بود،سرعت تیم کم و باعث از دست رفتن تایم های در نظر گرفته شد،طوری که در چندین جا روی تیغه ها که سالهای گذشته تقریبا به راحتی عبور میکردیم تبدیل به کراکس شده بود و مجبور به حمایت با طناب شدیم.

پس از عبور از قلل چپ دره،چنبره بند،شهربانو کشک و در نهایت در ساعت ۱۲:۴۰ دقیقه به قله سیاه بند رسیدیم.

قله سیاه بند مرز بین تیغه های شمالی،جنوبی و شرقی،غربی ست.

با توجه به خستگی نسبی تیم،حجم برف بسیار زیاد در ادامه و احتمال درگیری در تایم برودت هوا و شاید تاریکی بر روی شاخکهای آخر مسیر تیغه ها که سخت‌ترین کراکس مسیر هم هست و در صورت درگیری در تایم تاریکی احتمال حادثه بود با مشورت جمعی تصمیم بر این شد که به سمت روستای اوشان فرود رو انجام بدیم،با کمی استراحت بر روی قله سیاه بند فرود رو بر روی یال بسیار پر برف اوشان شروع کردیم که کار راحتی هم نبود در قسمتی از مسیر ناهار را صرف کرده و در نهایت حدود ساعت ۵ غروب به روستای اوشان رسیده و با تهیه ۲ دستگاه خودرو به دارآباد برگشته و با سوار شدن بر خودروها با عنایت خدای با عشقمون⁩ هر چند برنامه کامل اجرا نشد ولی برنامه ای سخت و خوب دیگری به پایان رسید.

با تشکر از تمامی اعضای تیم که بسیار عالی در امر اجرای این برنامه یاری کردن..دستمریزاد⁩

و اما چند نکته در مورد شرایط زمستانی تیغه های دارآباد و در کل پیمایش زمستانی در حد اطلاعات اینجانب:

۱-اجرای ۲روزه دارآباد به توچال بشخصه پیشنهاد نمیشه هر چند مخالفت با این نظر هم هست.

و اما اجرای یک روزه حتما نیاز به این ۴فاکتور مهم:سرعت،قدرت و شجاعت ! و استراحت کافی حداقل در ۲۴ ساعت قبل از اجرای برنامه که یکی از معضلات ما نبود استراحت کافی در بین اکثر بچه های تیم بود!

۲-کیسه بیواک در هر شرایطی بخصوص زمستان حتی برای قله های زیر ۳۰۰۰ و بهترین هوا هم همراه داشته باشید!

۳-حتما و حتما و حتما از افرادی که قرار است در برنامه باشند مطمئن باشید که حداقل کار با کرامپن و کلنگ اطمینان داشته باشید و در کل شناخت کامل از نفر داشته باشید و خواهشاً بدون شناخت از نفر و با تعارف نفر را وارد برنامه نکنید.

۴-در قسمت سوزنی ها(شاخکها) بدلیل اینکه از دست به سنگهای زیادی هست و به همین دلیل از دستکش سنگین نمیتوان استفاده کرد،بسیار مهم هست که در تایم وجود آفتاب عبور کنید و در صورت نبود آفتاب که بشدت برودت پیدا میکنه ممکن هست موجب سرمازدگی و حادثه بشه.

۵-بدلیل بُعد مصادف زیاد و بدون آب در مسیر حتمن این مورد رو در نظر داشته باشید

۶-خواهشا در صورت ارائه گزارش برنامه فقط داستان صعود رو قید نکنیم و نکاتی رو هم که برای خواننده مثمر ثمر باشد رو هم در نظر بگیریم..!

و در پایان از اساتید محترم خواهش دارم با نظراتشون من و دیگر دوستانی رو که در پی استفاده از این گزارش برنامه هستن رو راهنمایی و نقایض برنامه و گزارش برنامه را گوشزد بفرمایند…

با تشکر مهدی شهبازی