گزارش صعود:
قله ی تشگر با ارتفاع ۳۲۶۷ متر از سطح دریا بلند ترین قله ی فارغان در استان هرمزگان در شمال شهرستان بندر عباس و قسمت جنوبی شهرستان حاجی آباد
سه شنبه ۱۹ آذر ماه ۱۳۹۸ بهمراه همنوردان از ایستگاه راه آهن ( تهران )راهی بندرعباس شدیم .
چهارشنبه ساعت ۸ ونیم ظهر به ایستگاه راه آهن بندرعباس رسیدیم با اتوبوس راهی روستای دره گز (زاکین ) شدیم . کمی توقف در روستا برای تعویض لباس و آماده شدن
**********************************************
در روستای دره گز ( زاکین ) امکاناتی از قبیل بانک و مغازه و نانوایی و مکانیکی وجود دارد .
از سمت شمال غربی روستا دیواره ی زرد رنگ و عظیم ( که محلی ها به آن *کمپاتیلو می گویند بدلیل اینکه روی قله زمینی مسطح و گرد بصورت دیگ یا قابلمه هست ) با ارتفاع ۲۸۰۰ متر دیده می شود از پشت دیواره خط الراس قله ی تشگر را می توان مشاهده کرد . بغیر از کوه های درگز و زاکین و خرسین ارتفاعات دیگری دیده می شود که قسمتهای غربی این ارتفاعات به صورت تپه ماهوری بوده و در قسمتهای مرکزی وغربی اکثراً صخره ایی بوده و در آن چنان شیب زیاد دارند که گذر از آنها تقریباً غیر ممکن است.
سوار نیسان شدیم . تابلوی دق فینو را رد کردیم و از سد نیمه کاره هم گذشتیم . باغات نارنگی به وفور دیده می شد . نارنگی های این جا به ثبت جهانی رسیده و هرساله جشنواره نارنگی در روستای درگز برگزار می شود.
ساعت ۱۲ و ۲۵ دقیقه از نیسان پیاده شده بعد از نیم ساعت آماده شدن ساعت ۱۲ و ۴۰ دقیقه حرکت کردیم به سمت کمپ
کوله ها تقریبا سنگین بود – شیب ملایم رو به بالا – درجایی راه باریک می شود باندازه رفتن یکنفر که سمت چپ یک دیواره سنگی و سمت راست پرتگاهی با چشم انداز بسیار زیبا . اینجا باید با احتیاط رفت .
مسیر توسط فلش هایی بر روی سنگ ها و یا قرار دادن سنگ چین مشخص شده است با این وجود توصیه می شود حتماً از راهنما استفاده شود.
پس از ۳ ساعت کوهپیمایی به محلی به نام “چاک انجیر” میرسیم در آنجا دو چشمه آب غیر آشامیدنی به نامهای “پره زرد” و “گدارسوز” وجود دارد
************************************************
تعریف مسیر :
بیرون زدگی های سنگی فراوان پرتگاه ها و دامنه های واریزه ای به اشکال و جهات مختلف در منطقه دیده میشود .
خاک هایی دارای سنگریزه و قلوه سنگ
خاکهای شنی دارای سنگریزه .
وجود درختچه های ارژن / بادام کوهی ” بادام تلخو”
گیاه شروک یا بنه: درختی به ارتفاع ۷ تا ۹ متر با میوه‌ای ریز و کروی شکل به رنگ سبز تیره که مغز آن شبیه پسته اما بسیار کوچک‌تر است. نوع نارس میوه را بدون نیاز به پوست گرفتن استفاده می‌کنند، ( نام محلی آن کَسوردَنگ )
گیاهی به شکل اسپند با گل ریز زرد
گیاه افدرا نوعی هوم از درخچه های مقدس ایرانیان
درختچه های گرگ و سرده ارس و اقاقیا بصورت متفرق دیده می شد
*********************************************
حدود ۵ ساعت طول کشید تا رسیدیم به محل شب مانی کمپ هایی ساخته شده از تنه درختان .. سه چهار تا کلبه با گنجایش ۸ نفر –
– تا اینجا که هیچ نشانی از آب وچشمه نبود . به غیر از دو چشمه آب، به نامهای پره زرد و گدار سوز (گدار سبز) بوده که نام گذاری آنان با توجه به رنگ آنها بوده است و غیر قابل شُرب است.
کنار آتش از سردی هوا لذت بردیم . ساعت ۳ با صدای همنوردمان آقای فرساد که شاد و شنگول در آن نیمه شب همه را صدا می کرد بیدار شدیم ساعت ۴ و ده دقیقه از پشت کلبه ها کمی متمایل به سمت چپ به سمت قله حرکت کردیم .
*********************************************************
مهتاب کامل بود و مسیر روشن . آسمان چراغ سری اش را روی پیشانی بسته بود و نیازی نبود ما چراغ سری ها را ببندیم
ستاره ها کم بودند . .گمانم به میهمانی آسمان کویر رفته بودند
شبنم های یخ زده روی خاک مثل پولک های رنگی میدرخشیدند.
کم کم خورشید از پشت کوهها سرک می کشید تا در خلوتی هوای صبح گاهی وارد شود و سرمای شب گذشته را بشکند ..
صدای چُکچُک کوهی به ما نوید صعود میداد .
جوجه تیغی چاله های کوچکی به موازات هم برای یافتن غذا حفاری کرده بود .
خورشید کاملاً بالا آمده بود ولی ماه هنوز در آسمان مانده بود و خیال رفتن نداشت .
*********************************************
ساعت ۷ و ۲۵ دقیقه صبح به روی قله رسیدیم .. روستای هماگ سمت شرق قله بود روستای سیرمند سمت غرب و شمال آن شهر فارغان – کوه دغ در غرب قله تشگر ساکن بود
*************************************
این همه زحمت برای رسیدن باید جایی ثبت شود . عکس گرفتن ها شروع شد .
ساعت ۸ و ۱۰ دقیقه فرود و ساعت ۱۰ و ۵۰ دقیقه رسیدن به کمپ .
عصر ساعت ۱۵ به پایین پای نیسان ها رسیدیم و برگشت و یک خاطره دیگر از کوه و همنورد ……
سرمتن اول *برداشت از گزارش کان صیفی از همنورد #حمید_علیزاده
