با فاصله گرفتن از سطح زمین، گوش دچار گرفتگی یا کاهش قدرت شنوایی می‌شود. این حالت بیشتر در صعود از ارتفاعات با سرعت بالا همچون استفاده از تله کابین و خودرو قابل لمس می باشد.
گوش میانی که عامل بروز مشکلات گوش در حین ارتفاع گرفتن است به شکل حفره‌ای در داخل استخوان گیجگاهی است که نسبت به تغییرات فشار محیط آسیب پذیر است.
گوش میانی از طریق لوله‌ای به نام شیپور استاش به حلق راه پیدا می‌کند. لوله استاش که حالت ارتجاعی دارد در حالت معمول جداره‌هایش روی یکدیگر خوابیده است هنگامی که فشار داخل حلق زیاد باشد این فشار جدار لوله استاش را از هم باز می‌کند و هوا به گوش میانی می‌رسد.
بهترین حالت پرده گوش وقتی است که فشار در دو طرف پرده گوش یعنی فشار داخلی و بیرونی گوش برابر باشد.
هر چه از سطح زمین بالاتر بریم فشار هوا کمتر می شود، در نتیجه هنگام صعود به ارتفاع فشار محیط کمتر از فشار گوش میانی می شود که در این حالت پرده گوش به بیرون منحرف و متورم می شود و گرفتگی گوش احساس می شود.
این گرفتگی با تغییر وضعیت شیپور استاش جبران می شود. باید دقت کرد سرماخوردگی شایع‌ترین عامل بر هم زدن تعادل شیپور استاش است.
البته در ورزش کوهنوردی بدلیل صعود بطئی و آهسته چنین شرایطی بوجود نمی آید و فرد احساس گرفتگی گوش نمی کند ولی در صعود های سریع همچون ارتفاع گرفتن با تله کابین و یا استفاده از خودرو در عبور از گردنه ها این اختلاف فشار بیشتر حس می شود.
تدوین از دکتر حمید مساعدیان – عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
