بیش از ۳۰ دوره ی آموزشی! در زمینه های سنگ‌نوردی، یخ‌نوردی، کوه‌پیمایی، پزشکی، امداد، غارنوردی، دره‌نوردی، اسکی و…
آموزش هایی که با تایید سازمان های معتبری مانند UIAA و حتی IFMGA اثبات کرده است که از کیفیت و کمیت لازم برخوردار است.
سوال اینجاست که با اینهمه آموزش، چرا حادثه؟!
اگرچه حوادث کوهنوردی (دره و غارنوردی) نیازمند بررسی دقیق و موشکافانه است ولی با یک بررسی اجمالی (خصوصا در حوادث داخل کشور) به این نتیجه می رسیم که بخش اعظم حادثه دیدگان یا از آموزش لازم برخوردار نبوده اند و یا آموزش های دیده شده را بکار نگرفته اند!
صعود فنی بدون ابزار لازم.
صعود غیر فنی بدون ابزار لازم!
فرود و پیمایش بدون ابزار لازم.
صعود و فرود در مناطق ناشناخته و بدون بررسی مسیر و آب و هوا.
صعود و فرود بدون آمادگی جسمی مناسب.
عدم توجه به علائم ارتفاع زدگی و هیپوترمی.
عدم استفاده از ابزار همراه و توجه به ایمنی مسیر.
دلایلی از این دست بخش مهم حوادث کوهنوردی را در بر می گیرد. آنچه از آن با نام subjective hazards یا خطرات وابسته به شخص یا خطرات انسانی در طبیعت یاد می کنند. دلایلی که تمامی آنها را می توان با صرف “زمان” و “هزینه” در آموزش های کوهنوردی، دره و غارنوردی فرا گرفت!
جالب اینجاست که حتی حوادث ظاهرا طبیعی مانند “بهمن” نیز در کشور ما عموما بدلیل عوامل انسانی بوجود می آیند!
خلاصه و بی تعارف می توان گفت بخش اعظم حوادث کوهنوردی در کشور ما به دو دلیل رخ می دهند:
دانش گریزی افراد در کوهنوردی و دیگر رشته ها به بهانه های مختلف!
بهانه هایی از قبیل: گران بودن دوره ها! زمان بر بودن دوره ها! آرزوی پیمودن راه های صد ساله در یک شب!
عدم استفاده از فنون آموخته شده! در بهترین حالت بدلیل تنبلی!
منبع: گرین مانت
