ریشه‌های موفقیت کوهنوردان لهستانی در صعودهای شاخص هیمالیایی

به گزارش بام نیوز، لهستان کشوری است که تاریخی از جنگ، تهاجم خارجی و تحت سلطه بودن را داشته است و همواره مردم لهستان برای آزادی در تلاش بوده‌اند و این جنگ مستمر برای کسب آزادی روح و روان قدرتمندی را در این مردم تقویت کرده است و این توانمندی از اجدادشان نسل به نسل به آنها به ارث رسیده است و روحیه مبارزه‌جویی در این مردم هنگامی که پای به صعودهای هیمالیایی گذاشتند در گشایش مسیرهای جدید و صعودهای زمستانی که قبل از آنها کسی موفق به انجام آن نشده بود، به شکلی بارز نمود پیدا کرد.
لهستان اولین اکسپدیشن کوهنوردی خود را در سال ۱۹۳۹ به شرق Nanda Devil در هیمالیا فرستاد. با آغاز جنگ جهانی دوم در عرض ۶ سال هیچ اتفاق مهمی در دنیای کوهنوردی رخ نداد.
بعد از سال ۱۹۴۵ و پایان جنگ، کشورهای اروپای غربی برای ارتفاعات بالا در کوه‌های هیمالیا تلاش خود را آغاز کردند تا در صعودها «اول» باشند و لهستان بخشی از این تاریخ کوهنوردی در جهان نبود. چون با فشارهای شوروی بعد از جنگ جهانی دوم بر لهستان، مسافرت‌ها به خارج از کشور محدود شد و حکومت در لهستان کاملاً میلتیاریزه بود. این روند تا دهه هفتاد میلادی ادامه داشت.
پس از آنکه حکومت لهستان کوهنوردی را به عنوان یک ورزش به رسمیت شناخت، از سویی درخشش کوهنوردان لهستانی در کوه‌های تاتراس (Tatras) در لهستان باعث شد حکومت چند اکسپدیشن را در خارج از کشور در هیمالیا ساپورت کند. اما اکثر اکسپدیشن‌ها توسط خود کوهنوردان لهستانی تأمین هزینه می‌شد.
با باز شدن شرایط برای کوهنوردان لهستانی و امکان مسافرت برای آنها، انگیزه بالایی در ثبت نشان خود بر تاریخ کوهنوردی هیمالیایی داشتند و از آنجایی که آنها در کوه‌های تاتراس (Tatras) در لهستان با صعودهای زمستانی تجربه‌های زیادی در بیواک و زنده‌ماندن در سرمای کوهستان را به دست آورده بودند. بنابراین توانایی، صبوری و تحمل شرایط سخت برایشان مهیاتر بود و گشایش مسیرهای جدید و صعودهای زمستانی تخصص ویژه آنها در صعودهای هیمالیایی شد.
در طی دو دهه از اواسط دهه ۷۰ تا اواسط دهه ۹۰ میلادی کوهنوردان لهستانی با صعودهای خود در هیمالیا تسلط آشکار خود را در کوهنوردی نشان دادند. در عین حال افراد دیگری هم بودند که صعودهای خارق‌العاده‌ای داشتند ولی لهستانی‌ها به عنوان یک گروه، تسلط بلامنازع خود را نشان دادند. کوهنوردان لهستانی در سرعت و روش سبکبار، گشایش مسیرهای جدید و صعودهای زمستانی در هیمالیا سرآمد بودند. در عین حال کوهنوردی بانوان مختص لهستانی‌ها بود.
وندا رتکویچ لیدر بانوان کوهنورد در زمان خود بود و سال‌ها از زمان خود در صعودهای هیمالیایی جلوتر بود. او در صعود به ارتفاعات بالا به عنوان قهرمان باقی ماند. او سرپرستی صعودهای شگفت‌آوری در هیمالیا را به عهده داشت و یک نسل بانوان کوهنورد لهستانی بعد از او ظهور کردند.
تأثیرگذارترین کوهنوردی که برنامه استراتژیک در کوهنوردی داشت، آندره زاوادا (Zawada) بود که تشخیص داد برای شاخص شدن در صحنه بین‌المللی باید کوهنوردان لهستانی صعودهای زمستانی را به ارتفاعات بالای ۸۰۰۰ متر ببرند. نبوغ او تخصصش در صعودهای زمستانی بود و زاوادا مرد استراتژیک کوهنوردی لهستان اولین صعود زمستانی را به هیمالیا کشاند.
همنوردان قدرتمندی در این صعودها او را یاری می‌کردند. اولین صعود به قله اورست در زمستان سال ۱۹۸۰ با سرپرستی زاوادا انجام شد که کریستف ویلیچکی و لزگ سیچی موفق به صعود زمستانی اورست برای اولین بار شدند.
سبک کوهنوردی رینهولد مسنر با کوهنوردان لهستانی تفاوت‌هایی داشت. کوهنوردان لهستانی همچون زاوادا ـ کوکوشکا ـ کورتیکا و ویلیچکی روش منحصر بفرد خود را داشتند. در این میان لیدر کوهنوردی بانوان لهستان وندا رتکویچ هم از فلسفه خاص خود در کوهنوردی استفاده می‌کرد.
روش کوهنوردی و شیوه رینهولد مسنر در کوهنوردی تحت عنوان روش شرافتمندانه در کوهنوردی مطرح است (by fair means or foul) و این به معنای کوهنوردی در ارتفاعات بالا باید بدون استفاده از اکسیژن و طناب‌های ثابت‌گذاری شده (Fixed ropes) و متکی به خود و بدون استفاده از شرپاهای ارتفاعات بالا صورت بگیرد در غیراین صورت روش شرافتمندانه‌ای نیست. از همنوردان مسنر، هانس کامرلندر استفاده از اکسیژن در ارتفاعات بالا را مشابه به استفاده از موتورسیکلت در تور دوفرانس می‌داند و آن را تقلب در کوهنوردی می‌داند.
* Zawada (زاوادا): اکسپدیشن‌های بزرگ را سرپرستی می‌کرد. او باعث پیشرفت روش‌های طناب‌های ثابت‌گذاری شده و روش‌های سنتی شد. تخصص و استعداد ویژه او صعودهای زمستانی بود.