مسائل مالی صعودهای بین‌المللی کوهنوردان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد

اولین قله برون‌مرزی‌تان کجا و در چه تاریخی بود؟
اولین صعود برون‌مرزی من سال ۸۴ به قله ۵۱۳۷ متری آرارات در ترکیه بود و در سال ۹۰ به قله ۵۰۴۷ متری کازبک در مرز گرجستان و روسیه از سمت کشور گرجستان صعود و در سال ۹۱ دوباره به قله کازبک از سمت کشور روسیه صعود کردم که درجه سختی این قله در حد قله‌های هیمالیا بود.
در صعودهای برون‌مرزی و بین‌المللی با چه چالش‌هایی مواجه هستید؟
عمده مشکلی که ما در صعودهای برون‌مرزی با آن مواجه هستیم و صعودهای ما را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، مسئله هزینه است که اخیراً به‌خاطر افزایش قیمت دلار از نظر کمی و کیفی طی برنامه‌های صعود را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و حتی ممکن است باعث حادثه شود چرا که به‌خاطر قیمت بالای دلار نمی‌توانیم از شرپاهای خوب و حرفه‌ای و همچنین ابزارآلات مناسب کوهنوردی استفاده کنیم بنابراین این مسئله تأثیر خیلی مهمی در صعودهای برون‌مرزی دارد.
اخیراً به قله ۸۵۱۶ متری لوتسه از کوه‌های هیمالیا صعود کردید. چه ناگفتنی‌هایی در مورد صعود به این قله دارید؟
از شهریور ۱۴۰۰ یعنی ۹ ماه پیش‌طرح قله لوتسه را نوشتم. قله لوتسه به ارتفاع ۸۵۱۶ در کشور نپال قرار دارد، در این مسیر تنها بودم از مهرماه ۱۴۰۰ دنبال اسپانسر دولتی و شخصی بودم ولی علی‌رغم وعده و وعیدهای داده شده از طرف استانداری و میراث‌فرهنگی هیچ کمکی تا آخرین لحظه به ما نشد ولی این باعث نشد از هدف خودم عقب‌نشینی کنم و دلسرد شوم. تنها شرکتی که از من حمایت کرد شرکت آیلین مهر آیدامهر و آرتامهر بود که نزدیک یک‌چهارم هزینه صعود را متقبل شدند و بقیه را خودم شخصاً تأمین کردم. با اینکه تنها بودم و بار مالی زیادی را متحمل شده بودم ولی به‌هیچ‌عنوان صعود خود را تحت‌تأثیر این عوامل قرار ندادم و به لطف خداوند مهربان صعودی موفق و ایمن داشتم و با افتخار تمام با پرچم ایران و شعار «جهانی بدون جنگ و بدون نژادپرستی» توانستم قله لوتسه را فتح کنم.
چرا این شعار را انتخاب کردید؟
باتوجه‌به اتفاق افتادن جنگ روسیه و اوکراین این شعار به ذهنم رسید تا به دنیا نشان دهم، ما در کمال نوع‌دوستی و آرامش می‌توانیم کنار هم زندگی کنیم و از نعمت‌های خداوند به‌صورت عدالت‌وار استفاده کنیم.
مسائل مالی صعودهای بین‌المللی کوهنوردان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد
درجه سختی قله لوتسه شما را دلسرد نکرد؟
این قله، چهارمین قله از نظر ارتفاع در بین قله‌های بالای ۸۰۰۰ متری در جهان و جزو قله‌های خطرناک به دلیل وجود یخچال‌های متعدد است ولی درجه سختی این قله و وجود و موانع در مسیر هیچ‌گاه نتوانست مرا از رسیدن به هدفم دلسرد کند و خیلی صعود راحتی را داشتم. به نظر خودم کیفیت صعودم خیلی عالی و برایم رضایت‌بخش بود.
وضعیت هوا در زمان صعود به چه شکل بود و چگونه توانستید با این وضعیت کنار بیایید؟
از یازدهم ماه می وضعیت هوا را کنترل کردیم و به سمت کمپ یک حرکت کردیم. در پانزدهم می باتوجه‌ به عالی بودن هوا به سمت قله حرکت کردم که حدود ساعت ۶ صبح به‌وقت ایران باانرژی تمام توانستم قله را فتح کنم، چون مسیر را با آرامش تمام طی کرده بودم به‌هیچ‌عنوان در مسیر اذیت نشدم و با ذخیره کردن انرژی توانستم در مسیر بازگشت هم تا کمپ ۲ خیلی راحت فرود بیایم و با همین انرژی می‌توانستم تا بیس کمپ هم فرود کنم ولی به علت کم‌کاری شرپا و همکاری نکردن او مجبور به ماندن در کمپ ۲ شدم و صبح فردا حرکت به سمت بیس کمپ را شروع کردم.
در حالت کلی صعودتان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
صعود ایمن و همچنین فرود ایمن مستلزم یکسری تجربیات و داشتن دانش کوهنوردی است که باید همه اینها را به دست آوریم. در بحث حرفه‌ای شدن باید به تجربیات و دانش کوهنوردی متکی باشیم و زیاد بر ابزار تکیه نکنیم، باید بدنمان با کوهستان هم فاز باشد تا ایمنی صعودمان تضمین شود. متأسفانه در ایران بین کوهنوردان رقابت ناسالمی به وجود آمده و آن تمرکز روی کمیت صعود است که باعث پایین آمدن ایمنی صعود می‌شود. امیدوارم این رقابت ناسالم در ورزش حرفه‌ای کوهنوردی از بین رود و ایمنی صعود، گذشت و ایثار بیشتر از قبل در جامعه کوهنوردی ترویج داده شود.
عده‌ای فقط فتح هیمالیا را می‌بینند، کمی در مورد دشواری‌های این کار برایمان بگویید؟
در بحث هیمالیا نوردی و صعودهای برون‌مرزی مخصوصاً ارتفاعات بالای ۸۰۰۰ متر نکته‌های وجود دارد که باعث ایجاد خطراتی در صعود می‌شود و باید در رعایت کردن این آیتم‌ها تلاش کرد. از جمله این آیتم‌ها سرعت حرکت است که سرعت حرکت باید آهسته و پیوسته باشد تا بتوان انرژی خود را برای ادامه مسیر ذخیره کرد. نباید فقط قله را مدنظر داشت بلکه باید مسیر را هم در نظر گرفته و فقط به فکر صعود نبود بلکه ایمنی را هم در نظر داشت، چرا که اگر آسیب‌دیدگی برای کوهنوردی پیش بیاید این آسیب‌دیدگی فقط برای خود شخص نیست بلکه کل جامعه کوهنوردی را تحت شعاع خود قرار می‌دهد چون همیشه اخبار منفی و آسیب‌دیدگی سریع‌تر از اخبار صعود پخش می‌شوند. به همین دلیل رسالت ما در صعودهای بالای ۸۰۰۰ متر و سنگین، رعایت اصول ایمنی است چون این صعودها متعلق به خودمان نیست بلکه متعلق به کل جامعه کوهنوردی است. به همین سبب من تمام تلاشم را کردم که در صعودهایم ایمنی را رعایت کنم و برای آمادگی بیشتر، ۶ بار از منطقه یخچال‌های خطرناک خمبو صعود و فرود را انجام دادم تا توانستم به‌راحتی به قله برسم.
مسائل مالی صعودهای بین‌المللی کوهنوردان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد
حمایت نهادهای استانی از شما در این صعود چگونه بود؟
متأسفانه استانداری، میراث‌فرهنگی، ورزش و جوانان و هیئت کوهنوردی استان کوچک‌ترین حمایتی از این ورزش و همچنین از جوانان مستعد به عمل نمی‌آورند. هیئت کوهنوردی باید بانی کوهنوردی در استان باشد چرا که استان اردبیل مهد کوهنوردی است و با داشتن جوانان مستعد و داشتن قله‌ای باعظمت مانند سبلان باید به دنبال شکوفاسازی استعداد این جوانان باشد ولی متأسفانه هیئت کوهنوردی در این زمینه هیچ‌گونه حمایتی نکرده بلکه باعث مشکلاتی هم در این زمینه می‌شود.
چه خاطره شیرین یا تلخی از صعود دارید؟
شیرین‌ترین خاطره من در بین صعودهایم مربوط به صعود قله لوتسه است که بعد از صعود توانستم در این قله از خودم فیلم بگیرم و در این ویدئو روی صحبتم با مردم اردبیل بود. در این فیلم از قله سبلان نام بردم زیرا من در طول صعودهای برون‌مرزی خودم حتی در هیمالیا تابه‌حال ندیدم قله‌هایی که چشمه داشته باشند درحالی‌که سبلان پربرکت و پر از نعمت ما با داشتن فقط یک چشمه به نام گرگر سرچشمه ۱۴ کارخانه در شهرک آب شده که این نعمت خیلی بزرگی به‌حساب می‌آید و باید قدردان این نعمت باشیم، درحالی‌که متأسفانه همه ما از هر زاویه چه عشایر، چه کوهنورد و گردشگر و چه مسئولین دست‌به‌دست هم دادیم تا طبیعت زیبای سبلان را از بین ببریم. پیام من در این ویدئو به مردم فهیم اردبیل این بود که به کمک همدیگر بتوانیم از این نعمت الهی که هر چه کسانی از آن بهره نبرده‌اند؛ حفاظت کنیم.