در جواب این کوهنوردان باید گفت:
یکی از مواردی که بسیاری از ما کوهنوردان خصوصا در ارتفاع بالا رعایت نمی کنیم سرعت فرودمان می باشد.
در هنگام صعود برحسب توانایی مان قله را صعود می کنیم ولی در هنگام فرود با حداکثر سرعت فرود می آییم.
باید یادآور شد که زمان فرود ما باید نصف و یا حداکثر یک سوم زمان صعود ما باشد و فرود سریع به واسطه بروز تنفس های سریع می تواند باعث دفع دی اکسید کربن بیش از حد ظرفیت بدن ما شود.
که باعث بروز علائمی نظیر:
سردرد، تهوع، استفراغ، سرگیجه، عدم تعادل … می شود.
تمامی این علائم در بیماری ارتفاع زدگی هم وجود دارد که این اشتباه را می تواند در ذهن ما ایجاد کند که شاید این علائم ، علائم بیماری ارتفاع است با اینکه این علائم هیچ ارتباطی با ارتفاع و بیماری ارتفاع زدگی ندارد.
جالب اینکه این علائم در ارتفاعات زیر ۲۵۰۰ متر که اصولا بیماری ارتفاع زدگی معنایی پیدا نمی کند ممکن است بوجود آید.
اینکه چرا به آن آلکالوز تنفسی می گویند به این خاطر است که چون در اثر تنفس های سریع این حالت بوجود آمده و دیگر اینکه چون سطح دی اکسید کربن در خون ما افت کرده و دیگر نمی تواند با آب در خون ما ترکیب اسیدی ایجاد کند و اصطلاحا خون ما حالت قلیایی و آلکالوزه پیدا کرده به این نام خوانده می شود.
پس باید در هنگام فرود نیز مراقب سرعت خود باشیم تا دچار علائم آلکالوز تنفسی نشویم و اگر چنین حالتی برایمان بوجود آمد با کاهش سرعت فرود می توانیم علائم فوق را برطرف کنیم.
تدوین: دکتر حمید مساعدیان- عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
