پایگاه خبری بام نیوز : «رالف دومویتس» آلمانی شانزدهمین عضوباشگاه ۱۴x۸۰۰۰ دیدگاه‌های خود را برای تلاشگران صعود زمستانی K2 بیان نموده. وی در صفحه شخصی خود ابراز می‌دارد:
طی چند روز گذشته از من در مورد وضعیت صعود زمستانی K2 در فصل اخیر سوالاتی صورت گرفته بود. من زمان زیادی را روی K2 گذرانده‌ام و این کوه را از طریق یال ابروزی (بدون اکسیژن مصنوعی) صعود کردهام. ضمن آنکه دو بار هم آنرا از طریق مسیر باسک/سزن تا ارتفاع ۸۰۵۰ متر و از مسیر ستون شمالی تا ۸۰۰۰ متری صعود کردهام. این صعودها همه در تابستان انجام شده است و من فقط می توانم اوضاع صعود زمستانی را تخمین بزنم. با توجه به شرایط سختی که در جولای و آگوست در K2 تجربه کردهام و در زمستان تنها درنانگاپاربات حضور داشته‌ام با خیال راحت می‌توانم بگویم که صعود به K2 در زمستان پیک نیک نخواهد بود.
بیش از ۶۰ نفر با درجات متفاوتی از تجربه در تلاشند تا اولین صعود زمستانی K2 را از طریق مسیر یال ابروزی در زمستان رقم زنند. من فاقد چراغ جادو برای دیدن آینده هستم، بنابراین ترجیح می‌دهم برخی از افکار خود را به اشتراک بگذارم، با این امید که بتوانم به کاهش خطرات موجود در این کوه با جمعیت زیاد حاضر و آب و هوای متغیرش توضیح دهم.
درحال حاضر بیش از ۶۰ نفر در حداقل چهار تیم مختلف با سطح بسیار متفاوت تجربه کوهنوردی در K2 حضور دارند. شاید برخی از این نظرات بتوانند به کاهش خطرات موجود در یک کوه پر جمعیت کمک کنند:
همکاری و احترام گذاشتن به یکدیگر، تلاش و هماهنگی -بجای رقابت- مطمئنا به بازگشت سالم افراد کمک خواهد کرد.
کوه‌نوردان میهمان (مشتریان) باید هرچه بیشتر از شرپاها حمایت کنند.
در زمستان ریزش سنگ در قله های ۸۰۰۰ متری براثر وزش باد شدید بسیار رویت می‌شود و در این مورد خاص جمعیت زیاد کوهنورد حاضر بر این ریزش می‌افزاید.
در محل کمپ یک برای حداکثر ۶ تا ۸ چادر فضا وجود دارد که بیشتر آن هم در معرض ریزش سنگ قرار دارد.
اگر یک تیم نتواند کمپ خود را از قبل از ارتفاع ۵۰۰۰ متری یا ۵۳۵۰ متری بناکند، باید مستقیماً تا کمپ دوم ۶۸۰۰ متر یکسره صعود کند. از اینرو صعود K2 در شرایط زمستانی برای کوه‌نوردانی که سرعت کمی دارند بسیار خطرناک است.
رشته‌های بسیاری از طناب‌های ثابت برروی یال ابروزی نصب شده است و سال‌ها در این مسیر برجای خواهد ماند.
درانتهای هرم سیاه، گذشته از محل تقریبی کمپ سه (۷۳۰۰ متر) تا گردنه، خطر ریزش بهمن سنگ بسیار زیاد است. شرایط محل نصب کمپ به گونه‌ای است که پس از هر طوفانی، تونلی از باد ایجاد و کمپ را از بین خواهد برد.
داشتن جی‌پی‌اس در هر زمانی در مسیر بسیار مهم است. در شرایط بد آب و هوایی، به خصوص اگر هوا گرفته و مه‌آلود باشد، تقریباً غیرممکن است که بتوان از طریق مسیر آبشار یخی مابین کمپ اصلی و کمپ اصلی پیشرفته و همچنین مابین کمپ سه، گردنه تا باتل نک راه را پیدا کرد! شانه K2 یک فلات عظیم و بدون عوارض است که به راحتی امکان گم کردن راه در آن وجود دارد.
کوه‌نوردان نباید از کمپ سه بالاتر بروند مگر اینکه شرایط هوایی فوق العاده مناسب باشد. باید دانست علی‌رغم آنکه رسیدن به آنجا “آسان” است!، آنها در ادامه راه باید رنج زیادی را متحمل شوند. مجموعا قیاس مابین کمپ اصلی تا کمپ سه با قسمت بالاتر مانند یک پیاده روی در پارک است!
برای همه کوه‌نوردان و کارکنان پشتیبانی حاضر در K2 در این زمستان سرد و سخت آرزوی موفقیت می‌کنم و منتظر شنیدن اخبار خوش از این کوه هستم. ایمن و سلامت بمانید و البته غرور را کنار بگذارید!
