دماوند زیبا؛ از کم خردی، کم معرفتی و کم بلوغی مهمانان خود آزرده خاطر مباش؛ شأن تو بزرگی،بلندی، و سر افرازی است. بزرگی کن و همه را ببخش تا شاید از بزرگی و بخشش تو خرد، معرفت، شناخت، تجربه و بلوغ مهمانان افزایش، و با تو و سایر دوستانت همچون علم، سبلان، آزاد و… مهربان باشند و اینچنین با تو و سایر دوستان تو رفتار نکنند.
شاید یاد بگیرند هدف از رفتن به دماوند و … قدرت نمایی نیست. یاد بگیرن که از تو و دوستان تو باید خرد، معرفت، شناخت، صبر، استقامت، استواری، تحمل، آزادگی، پاکی و سکوت همراه با فریاد باید آموخت.
جمعه ۱۲ شهریور ۱۴۰۰که مهمان تو بودم دیدم که عده ای از مهمانان برای عکس گرفتن با تکه آهنی(تابلو) که از جنس تو نیست، و بر فراز تو تحمیل شده است؛ دعوا می کردند. این حرکات در جاهای دیگر هم مشاهده شده و می شود. ببخش؛ اینها اصلا تو را ندیده و نمی بینند و نیاز به زمان دارند تا شاید تو را بفهمند.
از سخاوت و بلندی تو عده ای کاسبی می کنند، عده ای نمایش بازی می کنند، عده ای با وصل به تو سعی در بزرگ شدن دارن، عده ای تخریب می کنند، عده ای آشغال می ریزند، عده ای آشغال جمع می کنند، و تویی که همه را تحمل می کنی. صبر تو ستودنی است اما می دانیم صبر هم اندازه دارد، و می دانیم جوش و خروش تو را یارای تحمل هیچکس نیست.
ابراهیم محمدلو
