ما ساعت ۴.۴۳ بعد از ظهر به Kقله ۲ رسیدیم. قبل از آغاز مرحله نهایی، در کمپ اصلی تصمیم گرفته بودیم که ۱۰ متر قبل از قله متوقف شویم و منتظر شویم تا همه نفرات برسند. ما به عنوان برادران نپالی شانه به شانه به یکدیگر پیوستیم و با هم سرود ملی نپال را خواندیم. صعود زمستانی K2 یک صعود تاریخی است. هر عضوی در تیم به طور مساوی کار کرده و مستحق اعتبار برابر است، بنابراین ما می خواستیم که همه اعضای تیم احساس برابری کنند. در آغاز برنامه اهداف فردی وجود داشت. اما در روز قله، هیچ طمع فردی وجود نداشت و فقط همبستگی و یک نیروی مشترک از سه تیم نپالی با دیدگاه مشترک بود. وقتی ما متحد می شویم، هیچ چیز غیرممکن نیست و در K2 هم همینطور بود.
قلب من اینک به سوی کوه‌نوردانی می‌رود که در این فصل برای رسیدن به قله رویای مشابه ما را داشتند اما قادر به بازگشت به خانه‌های خود نشدند.
