در سال ۲۰۰۶ کوهنورد جوان و به نسبت با تجربه ای به اسم دیوید شارپ از انگلستان تصمیم گرفت به سبک سولو(تنها) و آنهم آلپینیستی(بدون کپسول اکسیژن) اورست را فتح کند. دیوید شارپ قله را فتح کرد و در راه بازگشت به دلیل سرما، خستگی مفرط و کمبود اکسیژن کمی پائین تر از قله ماند و مرد. دیوید شارپ تنها بر روی زمین نشسته بود، به صخره ای تکه داده(فیلم آن در یوتیوب هست)و حتی با دیگر کوهنوردان نیز گفت و گو می کرد اما توان راه رفتن نداشت. چند ساعت بعد از توقف دیوید شارپ یک گروه پنجاه نفره نیوزلندی از کنار او گذشتند و بدون اینکه نجاتش دهند به سمت قله ی اورست پیش رفتند.
این خبر به گوش دیگر کوهنوردان حرفه ای که رسید، همان دوران سبب رسوایی شد. این خبر بعد چند روز به گوش ادموند هیلاری اولین فاتح اورست می رسد. هیلاری سخت متاثر می شود و در مصاحبه ای می گوید: در دوران ما ناممکن بود در کوهی اتفاقی برای کوهنوردی بیفتد و دیگر گروه ها صعود خود را متوقف نکرده و به نجات او نشتابند!
چطور ممکن است پنجاه نفر از کنار آدمی بر زمین افتاده بگذرند اما هیچ کدام حاضر نشود به او کمک کند! کمک به دیوید شارپ معنایش به خطر افتادن فتح قله بود و این هزینه برای بسیاری کوهنوردان مهمتر است تا جان انسان.
از میان فیلم سازان معاصر اروپا ورنر هرتسوگ با نگاهی انتقادی نسبت به کوهنوردی، فیلمی درینباره ساخته است به اسم فریاد سنگ. هرتسوگ در فیلمش به خوبی پدیده ی کوهنوردی را در دوران معاصر نقد کرده است.
کوهنوردی حرفه ای متاسفانه ده ها سال است دیگر فقط جنبه ی ورزش یا لذت از طبیعت ندارد. صعود به یک قله ی هفت یا هشت هزار متری در کارنامه یک کوهنورد ثبت می شود و هر فتحی بر اعتبار، قدرت و منزلت حرفه ای و اجتماعی می افزاید.
الان دیگر سال هاست رفتن به اورست و دیگر کوه های هشت هزار متری شده تجارتی پر سود برای شرکت ها و کنسرن ها. انسان ها با همان بی رحمی که در بازار رقابت می کنند در راه رفتن به قله ی کوه ها رفتار می کنند.
اخیرا خبر سقوط مهری جعفری را در فیسبوک خواندم و متاثر شدم. امروز گزارشی تکان دهنده خواندم از شاهدی به اسم آلکس. الکس که خود کوهنوردی با تجربه است و در منطقه حضور داشته می نویسد: یک تیم چهار نفره ایرانی همراه مهری بودند در رفتن به قله ی کوه. وسط راه مهری را در اوج خستگی رها کردند(به گفته ی همین کوهنورد تنها بازگشتن از این قله ناممکن بوده است و معادل مرگ) و بعد چند ساعت که خبر سقوط مهری را با بی سیم شنیدند، همچنان به صعود خود ادامه دادند بی آنکه برگردند تلاشی کنند برای نجات جان همکارشان.
