به گزارش بام نیوز، بسیاری معتقدند گرچه «راینولد مسنر» اولين تكميل كننده كلكسيون قلل مرتفع بود ولی سخت‌ترين صعودها متعلق به «جرزی کاکوشکا» از لهستان می‌باشد.
اما آنچه قابل ذکر است قیاس این دو نیست، که در درجه اول چنین قیاسی باید به تفاوت‌های فرهنگی دو کوهنورد (یکی از بلوک شرق تحت حاکمیت مطلق کمونیست‌ها و دیگری از دنیای آزاد سرمایه‌داری و با پشتیبانی بی دریغ حامیان مالی) پرداخت و بعد تامین هزینه‌ها برای گام نهادن در دنیای خارج، که بدین شکل مسنر بدلیل همان برتری‌های مالی نه یک گام که چندین کیلومتر جلوتر از کاکوشکا قدم بر می‌داشت!
اما در اینجا قصد دارم علت جلوتر بودن مسنر را از منظری دیگر بنگریم:
در رزومه کوهنورد بزرگ لهستانی «جرزی کاکوشکا» به صعود ۱۳ قله ۸۰۰۰ متری از مسیر نو و یا صعود در زمستان برخورد می‌کنیم. بی‌شک همین دو عامل صعود، برای برتر جلوه دادن او کافی است! ضمن آنکه وی قصد داشت لوتسه، نخستین ۸۰۰۰ متری خود را که پیشتر آنرا از مسیر نرمال صعود کرده بود، برای دومین بار از مسیر دشوار دیواره جنوبی صعود کند که متاسفانه در این راه جان سپرد. همچنین کاکوشکا تنها در مدت ۸ سال موفق به تکمیل کلکسیون صعودهای خود شد و مسنر در مدت ۱۶ سال، یعنی ۸ سال سریع‌تر از مسنر!
اما رقیب او «راینولد مسنر» ایتالیایی که هم از امکانات و هم از زمان شروع صعود از او چندین سال جلوتر بود نیز فرد دست و پا بسته‌ای نبوده و نیست.
در رزومه «راینولد مسنر» به نکته‌ای بر می‌خوریم که کوهنوردی کلاسیک غرب آنرا برای هرآنکس که قصد آغاز دارد توصیه می‌کند.
کوهنوردی در آلپ ورزشی مدرسه‌ای است و تمامی پایه‌های آن بر اساس علم روز بنا نهاده شده.
به طور خلاصه برخی برتری‌های مسنر بر کاکوشکا و شاید بسیاری از کوه‌نوردان دوران به نکات زیر باز می‌گردد:
نخستین تراورس یک ۸۰۰۰ متری (صعود از سمت روپال و بازگشت از مسیر دیامیر در نانگاپاربات)
نخستین صعود بدون اکسیژن اورست (به همراه پیتر هبلر در ۸ می ۱۹۷۸)
نخستین صعود انفرادی یک ۸۰۰۰ متری و شاید تنها صعود انفرادی اورست تاکنون! (از مسیر شمالی اورست در ماه جولای ۱۹۸۰)
صعود اورست در فصل دشوار مونسن
نخستین تراورس دو قله ۸۰۰۰ متری در صعود مسنر و کمرلندر بر روی گاشربروم I و II در سال ۱۹۸۴
و همچنین دومین صعود یک دیواره در هیمالیا با صعود سطح روپال نانگاپاربات (نخستین صعود مربوط به تیم انگلستان بر روی دیواره جنوبی آناپورنا به سرپرستی «کریس بانینگتون» می‌باشد).
و این تنها بخشی است از فعالیت‌های شاخص این کوهنورد بزرگ که هر یک پایه‌گذاری سبکی خاص در کوهنوردی دنیا به شمار می‌آمد و اغلب ایده آن توسط خود مسنر مطرح گردیده بود و البته بعدها پیروان بسیاری برای تکرار این سبک‌ها بر روی سایر قلل و یا مسیرهای صعود شده وی پدیدآمدند.
مسنر در اینباره می‌گوید:
مردم از سال ۱۹۷۸ صعودهای بدون اکسیژن به اورست و صعود انفرادی نانگاپاربات مرا بعنوان کارهای خارق‌العاده می‌دانستند. ولی به نظر خودم تراورس گاشربروم I به II به همراه «هانس کمرلندر» که در سال ۱۹۸۴ انجام شد برترین کارم در هیمالیا بود.
