چند سال پیش مسؤلان استانی به منظور تبدیل این دریاچه زیبا و بی‌نظیر به منطقه گردشگری اقدام به احداث راه ماشین‌رو در این مسیر چهارده کیلومتری کردند، اما کوهنوردان منطقه از جمله کوهنوردان فعال دورود، نگران از آسیب دیدن و بهم خوردن این اکوسیستم طبیعی، با حساسیت و مقاومت‌های مدنی خود مانع اجرا وتکمیل جاده شدند.
دریاچه گهر باشهرت روزافزون خود هرساله مشتاقان زیادی را از سراسر ایران به خود جلب می‌کند. محیط آرام و کم نظیر و هارمونی دلپذیر و کم نظیری که ترکیب آب آرام و شفاف دریاچه، درختان و گیاهان اطراف و کوه‌های سربه‌فلک کشیده اشترانکوه، همراه باشبهای پرستاره کوهستان به‌وجود آورده است، روح‌بخش و شادی آفرین و فرصتی‌ست برای رهایی هرچند کوتاه مدت از زندگی پرمشغله و آلوده شهری. اما گویی این همه آرامش می‌رود تا در غرش دمادم و آلوده به خاک و دود موتور سیکلت‌ها، به همان محله‌ها و پارک‌های شهری بدل شود.
مشتاقان دیدار از گهر را به‌طور کلی می‌توان به سه دسته تقسیم کرد:
۱- کوهنوردان و طبیعت گردان حرفه‌ای که کوله به‌دوش و با حداقل امکانات، رفت و برگشت این مسیر طولانی را پیاده طی میکنند.
۲- گردشگران فصلی که در طول سال چند بار بااستفاده از امکانات تورهای گردشگری یا در جمع‌های دوستانه به نقاط دیدنی طبیعت، ازجمله گهر می‌روند.
۳- گردشگرانی که باشنیدن توصیف زیبایی‌های گهر از دوستان و آشنایان خود، راهی این سفر می‌شوند، بدون هیچ سابقه و تلاش ورزشی و بدون زحمت پیاده روی و بارکشی. این‌گونه افراد که معمولاً مسافران همین موتور سیکلت‌ها هستند تنها به ذوق دیدن دریاچه و گرفتن چند عکس یادگاری بارسفر می‌بندند و همین‌ها هستند که فرصت مناسبی برای کسب درآمد افراد محلی با موتور سیکلت‌هایشان فراهم کرده‌اند.
اما این شغل جدید به چه قیمتی برای طبیعت منطقه و رهروان پیاده این مسیر تمام می‌شود:
اول از همه، دیگر خبری از صدا و پرواز پرندگان و عبور حیوانات ریز و درشت این مسیر نیست. همچنین تردد و حضور مداوم آنها در محل کمپ گردشگران موجب سلب آسایش ساکنان آنها می‌شود. دوم ، کسانی که این مسیر را باپای پیاده به‌طور میانگین چهار ساعته طی میکنند، در تمام طول این راهِ باریک مالرو باید گردوخاک شدیدی که این موتورها ایجاد میکنند همراه با دود و بوی شدید و نامطبوع اگزوزهایشان را تحمل کنند. وحال تصور کنید با تردد مکرر موتورها و هنگام صعود از شیب تند پنبه‌کار و نفس نفس زنان چه حجمی از خاک و دود به جای هوای پاک وسالم کوهستان وارد ریه‌های عابران می‌شود.
وسوم، برخورد ناشایست بعضی از این موتور سواران که برای خود اولویت رفت و آمد وحق مالکیت منطقه را قائل‌اند، چنانچه در این راه باریک، عابری متوجه هشدار آنها نشده و به سرعت کنار نرود موجب تصادف یا شنیدن توهین و گاهی درگیری لفظی و بعضاً فیزیکی نیز می‌شود.
به نظر می‌رسد زمان آن رسیده باشد که بار دیگر، کوهنوردان و طبیعت‌گردان و دلسوزان حفاظت از طبیعت منطقه گهر و اشترانکوه، باپی‌گیری از راه‌های قانونی و مقررات حفاظت از محیط زیست و دادن هشدار به مسؤلین امر از جمله استانداری لرستان و سازمان محیط زیست بابت عواقب سؤ این پدیده نوظهور و آسیب رسان و آزار دهنده، در پی تأمین حق پایداری طبیعت بکر منطقه و حقوق کوهنوردان و طبیعت دوستانی که این مسیر را پیاده طی میکنند، اقدامات عاجلی را طلب کنند تا مانع تداوم این روند مخرب شوند.
