مشاجرۂ دو لیدر در برابر چشمان حیرت زده نگارنده ، کلید واژه های شگفت انگیزی را به وی داد .( که البته از قبل می‌دانست ) ، و موجب شد تا این نوشتار شکل بگیرد .
در این درگیری کلامی ، پرده از اقدامات و تصمیماتی برداشته شد ، و نامهائی در سطوح نسبتأ بالا هم بر زبان آمد ! اما بدلیل حفظ حرمت افراد نامبرده شده نام شان را نخواهیم برد ، چون هنوز به قطعیت نرسیده است ، لاکن از اشاره به همه این کلیدواژه ها چشم پوشی خواهیم کرد ، چرا که خیلی ها را از سوراخ بیرون خواهد کشید ، و بازار نیش و زخم ، براه خواهد افتاد .
شاید ، تنها اشاره به اینکه در سطوح بالای این ورزش تصمیماتی به نفع کوهنوردی ایران گرفته نمیشود و سلائق فردی و منافع چند نفر لحاظ شده ، بنویسیم ، کافی باشد .
شخصیت محجوب و مأخوذ به حیای ریاست محترم فدراسیون را خوب میدانیم ، لاکن تصمیمات خروجی را چگونه برتابیم ؟
چنانچه مصوبۂ اخیر تأسیس باشگاهها را مطالعه بفرمائید ، خواهید دانست که الویت این مصوبات در چه جایگاهیست . رشد ورزش کوهنوردی ، یا رشد در زمینۂ دیگر ….!؟
اینکه اخلاق در جامعه کوهنوردی به سوی قهقرا در حال حرکت است ، با درنگ خواهیم نوشت ، اما نشانه های رفتاری این بخش از جامعه ورزشی کشور سرشار از ناهنجاریهای رفتاری و اخلاقی است ، که با حضور در گروه ها و باشگاه های کوهنوردی به وضوح قابل رویت است .
بخشی ازین مشاجره را بخوانید …
لیدر ۱…] تو هیچی نمیدونی … اندازۂ ….. نمیفهمی من سفارش شدۂ آقای ….. هستم .
لیدر۲…] لابد تو میفهمی که تا حالا دو تا گروه رو توی کوه گم کردی !!؟ حکم مربیگریتم مدیون آقای ….. هستی ، من که میدونم …… پشتته !
در اینجا همه چیز خودگردان و انحصاری به نظر میرسد ، لیدر ، لیدر را قبول ندارد ! مربی ، مربی را قبول ندارد ! کوهنورد کوهنورد را …و الی آخر . و این یعنی پارامترهای دیگری جز اخلاق در این ورزش دخیل اند ! ورزشی که پیش ازین مأمن آرام و آرامش کوهنوردان بوده و هم اکنون رویه ای نادرسترا پیش گرفته است .
حجم پول و گردش مالی بالا ، بواسطۂ کلاسهای متعدد بی حاصل ، و جاذبه اجرای برنامه های پر تعداد و کم کیفیت ، وسوسه بسیاری را در نزد ذینفوذان بوجود آورده ، و تنها همین بخش برایشان برجستگی دارد ، نه امور مهم دیگر !!!
اما دلیل این گونه رفتارها چیست ؟ چه عواملی جامعه کوهنوردی را به سوی بی اخلاقی سوق می‌دهد ؟
یکی از این عوامل ، و شاید مهمترین آن ، نگاه اقتصادی و تجاری به ورزش کوهنوردی است ، زمانی که پای پول و منفعت اقتصادی به ورزش کوهنوردی باز شد ، شروع این گونه رفتارها کلید خورد ! اما چگونه !؟ چون هر زمان که پای پول به ورزشی باز شود ، رویه ها را تغییر داده و الویت اول آن ورزش میگردد، و از کیفیت کار میکاهد .
به دنبال رشد و رواج شبکه‌های اجتماعی ، و استقبال عموم از کوهنوردی ، باشگاهها و مربیان ، و حتی افراد غیر متخصص در این ورزش ، به فکر افتادند که علاقمندان به حضور در طبیعت را به زیر چتر خود بگیرند و با جذب آنها به منافع مالی خود برسند . و این یعنی رقابت ناسالم برای جذب پول و ثروت ، و ایجاد درآمد ناشی از گروه گردانی برای برخی افراد به هر قیمت ، حتی به قیمت فرو ریزش اخلاق در ورزش کوهنوردی .!
در این میان باید پای طرح سیمرغ را نیز به میان کشید ، تا از یکی دیگر از عوامل بی اخلاقی در این ورزش رونمایی شود . طرحی که آسیب‌هایش بسیار بیشتر از فایده اش بوده است . که البته منافعش فقط به جیب عده‌ای خاص رفت ، و آسیب هایش دامنگیر همه جامعه کوهنوردی گردید !!
مدافعان طرح سیمرغ هیچکدامشان پا عقب نمیگذارند ، کسانی که از این سفره دانه می چینند ، و کوهنوردان بیخبر از همه جا را به بهانۂ یک پلاک فلزی و یک برگه کاغذ ، سرکیسه کرده اند .! (باشگاهها ، مربیان ، لیدرها ، راهنمایان محلی ) کسانی که مزه پول و منافع ناشی از برنامه‌های طرح سیمرغ زیر دندان شان رفته و به این سادگی رهایش نخواهند کرد ، و در این میان هیچ چهارچوب اخلاقی را هم برنمیتابند ، بخاطر یک مشت پول ، نه اخلاق .
