در جوامع بین المللی کوهنوردان را افرادی صبور خوش اخلاق و اهل رفاقت میدانند و این موضوع حتمأ دلیلی دارد که به چند موردش اشاره میکنم :
۱_جنس رفاقتها :همیشه خوشی های ماندگار در اوج سختی و کشاکشها به وجود می آید,ورزش و مسلک کوهنوردی همواره در کشاکش و پایین بالاهای متفاوت است, و حتمأ مریدان و مشتاقانش جنس رفاقتشان خاص میشود.
۲_کار گروهی :کوهنوردی از جمله ورزشهایی است که انفرادی نیست و پایه اش کار گروهی میباشد و در کار گروهی هدف موفقیت سلامت و پیروزی کل گروه میباشد و نه یک شخص خاص و در این رشته اعضاء پیروزی گروه را پیروزی خود میدانند .
۳_همنوردی :در طول تاریخ صعود به یک قله مهم و سر سخت میسر نمیشود!!مگر با کمک و حمایت شخصی به بزرگی یک همنورد و همنوردان,آری این همنوردان هستن که باعث و دلیل صعودمان میشوند و بی شک این مهم اجتناب ناپذیر است.پس بی راه نیست دلیل دیگر رفاقت و محبت همنوردان را همنوردی بدانیم.
۴_جان عزیزست :جان انسان حتمأ شیرین و عزیز است و آدمی در یک صورت حاضر میشود جان خود را بخاطر دیگری به خطر بیندازد و آن هم عشق و دوست داشتن واقعیست,که در ورزش کوهنوردی جان اعضاء یک گروه مشترک است و نفرات جان خود و دیگری را یکی میدانند و حاضرن خودشان را به خاطر همنوردشان به خطر بیندازن تا جان همنوردشان سالم بماند و این هم دلیل دیگری بر متفاوت بودن جنس رفاقت کوهنوردان است.
موارد بالا اشاره ای بود به دلایل خاص بودن جنس رفاقت کوهنوردان,پس ای همنوردان بیاییم بیشتر قدر رفاقتمان را بدانیم و نگذاریم یکسری حاشیه ها رنگ بوی کوهنوردیمان را عوض کند.
