چشم هایم را می‌بندم

چشم هایم را می‌بندم،
دستانم را در اسمان به رقص در می‌اورم
و زیر لب اهنگی را زمزمه وار می‌گویم.
زندگی می‌کنم و شاد ادامه می‌دهم.
من دختر کوهستانم…
از همین اب نئشات گرفته‌ام.
همون آن تک سرو بلند قامتم که هیچ طوفانی نتوانست بلرزاندم.
من زاده‌ی صبوری‌ام، استوارم.
من اینم که قوی و سبز زندگی را عاشقانه دوست می‌دارم و ادامه می‌دهم.
بر بلندترین قله‌ی زندگی دستیابی خواهم یافت و «باران» خوشی را می‌بارانم.
من…
روز به روز بزرگتر از قبل،
سال به سال جسور تر و کوه تر از گذشته
و بهتر از ادم قبلی…
زمزمه‌ام را تبدیل به فریاد می‌کنم.
داد می‌زنم
و اکوش گوشم را نوازش می‌کند.
دوستت دارم کوه من
دوستت دارم…
دوستت…