صدای زنگ موبایل توی اتاق پیچید ، گوشی رو برداشتم ، از اونور خط شماره ای ناشناس با صدای نیمه آشنا منو به اسم خطاب کرد .
… سلام رفیق چطوررررری ؟
… سلام ، ببخشید نشناختم !!
…منم جاوید ، جاوید طرفدار ، رفیق قدیمی، یادت رفته داداش !!؟
… به به جاوید خان ، امسال دوست ، پارسال آشنا… کم پیدایی !!؟
جاوید دوستی بود که هر از گاهی از حال و احوالش خبردار بودم وگهگاه با هم به کوه می رفتیم . فاصله ای دو ساله ، باعث شده بود که کمتر از پیش همدیگه رو ببینیم و خبری از هم داشته باشیم ، صداش کمی تغییر کرده بود ،با لحنی خودمونی و صمیمی گفت :
…[ آخر هفته چه کاره ای داداش؟ اگه برنامه ای نداری بیا با هم بریم کوه
… [ نه جاوید خان ، برنامه ای نیست ، هر جا که شما بخای میریم
…[ دمت گرم ، میدونستم نه نمیگی ، فقط یه چیزی … خیلی هوس اون کتلت خوشمزه هاتو کردم ، هنوزم مزه آخرین باری که با هم کوه رفتیم و صبحونه و ناهار مهمونت بودم زیر زبونمه
… [ چشم مخلصتم هستم ، امر دیگه ؟
…دستت درد نکنه ، چائی دمنوشاتم عالیه … یادت نره ها !
مشغول آنالیزکردن فرمایشات جاوید بودم که با صدای تحکم آمیز گفت :
…[ ببین ، آدرس برات میفرستم فقط اومدی دنبالم بوق نزنی ها ، همسایه ها بیدار می شن !!!
چیزی برای گفتن باقی نذاشت و گوشی رو قطع کرد.
جمعه صبح زود ، رأس ساعت مقرر توی ماشین منتظرش بودم ، با ۱۰ دقیقه تاخیر ، در ماشین رو باز کرد و نشست روی صندلی ، اما هیچ وسیله همراهش نبود !! نه کوله ای ، نه باتومی ، فقط خودش بود و لباساش!!!؟
بعد از احوالپرسی با تعجب پرسیدم :
… [ پس کوله و وسایلت کجاس ؟ مگه داری میری مهمونی !؟؟
… [ داداش آدم باید بی‌ریا بره کوه ، صاف و ساده مثل من ، راه بیفت دیگه تا تابلو نشدیم …!!
چونه ام افتاد روی فرمون !! توی دلم گفتم اگه قرار باشه همه کوهنوردا مثل جاوید بی ریا باشن ، هر هفته یه عده از گرسنگی و تشنگی توی کوه میمیرن و خلاص …
پس چه خوبه که کوهنورد ریاکار توی کوه زیاده … والا .
