برخلاف گزارش های صعودی که قبلا مطالعه کرده بودم، صعود به قله کلونچین در این زمان از سال (۲۸و۲۹ تیرماه ۱۳۹۷) به لحاظ شرایط دمایی، شرایط بسیار گرمی داشت به نحوی که در زمان فرود دماسنج ماشین عدد ۴۹درجه!!! را نشان می داد (البته ماشین زیر آفتاب بود). تقریبا بجز انتهای دره منتهی به کاسه هیچ کجای مسیر خبر از یخچال و باد و هوای خنک نبود بلکه در طول مسیر خرده سنگ های بجا مانده از تغییرات شدید دمایی بود که طی مسیر را سخت تر می نمود.
به طور کلی می توان گفت که ۲ عامل اساسی صعود به کلونچین را سخت تر از آنچه بیان شده بود کرد:
۱- درجه حرارت زیاد و گرمای طاقت فرسا
۲- آب شدن یخچال ها و سنگی شدن مسیر
برنامه صعود به این شکل بود که چهارشنبه شب در اردوگاه امام خمینی کوهرنگ اسکان داشتیم و صبح ساعت ۶:۳۰ به سمت تونل دوم کوهرنگ و محل خروجی آب چشمه ماربر حرکت کردیم. باتوجه به کوهستانی و خاکی بودن مسیر حدودا ساعت ۷:۳۰ بود که مسیر ۱۲ کیلومتری را طی کردیم و با گذر از پل تاسیسات سازمان آب به نقطه شروع رسیدیم.
با آماده کردن کوله ها و لوازم موردنیاز صعود را ساعت ۷:۴۵ به سمت کول خدنگ شروع کردیم. باتوجه به اینکه زمان خنک صبح را از دست داده بودیم به ناچار بجز نیم ساعت ابتدای کول خدنگ، بقیه مسیر را در آفتاب طی کردیم.
نکته مهم عدم دسترسی به آب شرب سالم هست که باید حتما دقت نمود. آخرین چشمه ای که در مسیر وجود دارد بر روی ترک مسیر مشخص شده است و بعد از این نقطه دیگر آب شربی غیر از آب حاصل از ذوب شدن برفها در دسترس نیست که آن هم هرچه به سمت بالاتر حرکن کنیم کیفیت بهتری پیدا می کند.
باتوجه به اینکه کوله کشی سنگینی داشتیم و می خواستیم کمپ خود را انتهای دره و ابتدای کاسه برپا کنیم، سرعت حرکتمان کم و نیاز به استراحت های بیشتری بود
تقریبا ساعت ۱۵ به ابتدای کاسه و محل برپایی کمپ رسیدیم. ناهار مختصری خوردیم و کوله ها را سبک کردیم . ساعت ۱۶:۴۵ صعود به سمت قله را از مسیر پاکوبی که در سمت چپ کاسه و روی بلندی واقع شده بود شروع کردیم. در مسیر با چند گروه دیگر از کوهنوردان که موفق به صعود قله شده بودند و در مسیر برگشت بودند دیدار داشتیم.
نکته مهمی که وجود داشت این بود که تمام گروه ها چون صعود یکروزه داشتند همه در نهایت عجله رهسپار پایین بودند. چراکه صعود یکروزه به کلونچین دشوار هست و باید حتما بصورت بسیار سبک و از صبح خیلی زود برنامه ریزی کرد.
نکته دیگری که وجود داشت علیرغم توضیحاتی که در گزارش های قبلی نیز بدان اشاره شده بود ۲ گروه موجود در منطقه از مسیر پاکوب داخل کاسه بجای حرکت به سمت یال سمت راست که در واقع همان یال غربی است، اشتباها به سمت چپ و یال شرقی متمایل شده بودند که به زیر قله میرسد یا نهایتا می توان قله چال خرسان رو فتح کرد و باید مجددا به کف کاسه مراجعه و مسیر قله کلونچین رو در پیش گرفت. عجیب تر اینکه یکی از گروه ها اشاره می کرد علیرغم وجود راهنمای محلی چنین اشتباهی رخ داده بود.
به هرحال ساعت ۱۸:۵۰ از یال غربی بر روی قله قرار گرفتیم و بعد از نیم ساعت فرود را شروع کردیم که نهایتا ساعت ۲۰:۴۰ نیز در محل کمپ شب مانی بودیم و چادرها را برپا کردیم.
به دلیل حدودا ۱۲ ساعت کوهپیمایی سنگین، دوستان به خوردن چند لقمه غذای ساده اکتفا کردند و ساعت ۱۰ دیگر همه داخل چادرها و کیسه خواب، به استراحت پرداختند. ابتدای شب مقداری وزش باد وجود داشت که به مرور زمان کم شد و شب آرومی رو سپری کردیم. درجه حرارت هوا هم خوب بود و با داشتن یک کیسه خواب بهاره شب آرامی رو می توان سپری کرد و نیازی به وسایل گرمایشی زیادی نیست.
صبح ساعت صبح جمعه۸ فرود را شروع کردیم که در مسیر گروه هایی رو دیدیم که پایین تر از ما کمپ زده بودند یا اینکه صبح زود از پایین راه افتاده بودند. نهایتا بعد از صرف صبحانه در مسیر و در نهایت حوصله و گرمای فراوان ساعت ۱۳ به محل پارک ماشین ها رسیدیم.
در طول مسیر کم و بیش آنتن دهی وجود دارد. حتی داخل کول خدنگ نیز آنتن دهی در برخی نقاط وجود داشت. بر روی قله نیز آنتن دهی خوبی بود.
کل مسیر سرسبز هست و مناظر زیبایی از گل و گیاه های رنگارنگ ایجاد شده است.
به واقع که زردکوه شب هایی سرد و آفتابی سوزان دارد.
کل مسیر مشخص و پاکوب می باشد و در برخی نقاط پاکوب ها به روی یخچال ها ختم می شوند که بهتر است سعی شود از پایین ترین نقطه نزدیک به سنگ ها بر روی یخچال ها حرکت نمود چراکه شیب مناسبی دارد و برف ها در این نقطه بیشتر ذوب شده است.
در کل پیمایش مسیر صعود به کلونچین هیچ نکته فنی خاص یا دشواری زیادی ندارد و صرفا به دلیل طولانی بودن همنوردان باید از استقامت خوبی برخوردار باشند.
به طور کلی می توان گفت که ۲ عامل اساسی صعود به کلونچین را سخت تر از آنچه بیان شده بود کرد:
۱- درجه حرارت زیاد و گرمای طاقت فرسا
۲- آب شدن یخچال ها و سنگی شدن مسیر
برنامه صعود به این شکل بود که چهارشنبه شب در اردوگاه امام خمینی کوهرنگ اسکان داشتیم و صبح ساعت ۶:۳۰ به سمت تونل دوم کوهرنگ و محل خروجی آب چشمه ماربر حرکت کردیم. باتوجه به کوهستانی و خاکی بودن مسیر حدودا ساعت ۷:۳۰ بود که مسیر ۱۲ کیلومتری را طی کردیم و با گذر از پل تاسیسات سازمان آب به نقطه شروع رسیدیم.
با آماده کردن کوله ها و لوازم موردنیاز صعود را ساعت ۷:۴۵ به سمت کول خدنگ شروع کردیم. باتوجه به اینکه زمان خنک صبح را از دست داده بودیم به ناچار بجز نیم ساعت ابتدای کول خدنگ، بقیه مسیر را در آفتاب طی کردیم.
نکته مهم عدم دسترسی به آب شرب سالم هست که باید حتما دقت نمود. آخرین چشمه ای که در مسیر وجود دارد بر روی ترک مسیر مشخص شده است و بعد از این نقطه دیگر آب شربی غیر از آب حاصل از ذوب شدن برفها در دسترس نیست که آن هم هرچه به سمت بالاتر حرکن کنیم کیفیت بهتری پیدا می کند.
باتوجه به اینکه کوله کشی سنگینی داشتیم و می خواستیم کمپ خود را انتهای دره و ابتدای کاسه برپا کنیم، سرعت حرکتمان کم و نیاز به استراحت های بیشتری بود
تقریبا ساعت ۱۵ به ابتدای کاسه و محل برپایی کمپ رسیدیم. ناهار مختصری خوردیم و کوله ها را سبک کردیم . ساعت ۱۶:۴۵ صعود به سمت قله را از مسیر پاکوبی که در سمت چپ کاسه و روی بلندی واقع شده بود شروع کردیم. در مسیر با چند گروه دیگر از کوهنوردان که موفق به صعود قله شده بودند و در مسیر برگشت بودند دیدار داشتیم.
نکته مهمی که وجود داشت این بود که تمام گروه ها چون صعود یکروزه داشتند همه در نهایت عجله رهسپار پایین بودند. چراکه صعود یکروزه به کلونچین دشوار هست و باید حتما بصورت بسیار سبک و از صبح خیلی زود برنامه ریزی کرد.
نکته دیگری که وجود داشت علیرغم توضیحاتی که در گزارش های قبلی نیز بدان اشاره شده بود ۲ گروه موجود در منطقه از مسیر پاکوب داخل کاسه بجای حرکت به سمت یال سمت راست که در واقع همان یال غربی است، اشتباها به سمت چپ و یال شرقی متمایل شده بودند که به زیر قله میرسد یا نهایتا می توان قله چال خرسان رو فتح کرد و باید مجددا به کف کاسه مراجعه و مسیر قله کلونچین رو در پیش گرفت. عجیب تر اینکه یکی از گروه ها اشاره می کرد علیرغم وجود راهنمای محلی چنین اشتباهی رخ داده بود.
به هرحال ساعت ۱۸:۵۰ از یال غربی بر روی قله قرار گرفتیم و بعد از نیم ساعت فرود را شروع کردیم که نهایتا ساعت ۲۰:۴۰ نیز در محل کمپ شب مانی بودیم و چادرها را برپا کردیم.
به دلیل حدودا ۱۲ ساعت کوهپیمایی سنگین، دوستان به خوردن چند لقمه غذای ساده اکتفا کردند و ساعت ۱۰ دیگر همه داخل چادرها و کیسه خواب، به استراحت پرداختند. ابتدای شب مقداری وزش باد وجود داشت که به مرور زمان کم شد و شب آرومی رو سپری کردیم. درجه حرارت هوا هم خوب بود و با داشتن یک کیسه خواب بهاره شب آرامی رو می توان سپری کرد و نیازی به وسایل گرمایشی زیادی نیست.
صبح ساعت صبح جمعه۸ فرود را شروع کردیم که در مسیر گروه هایی رو دیدیم که پایین تر از ما کمپ زده بودند یا اینکه صبح زود از پایین راه افتاده بودند. نهایتا بعد از صرف صبحانه در مسیر و در نهایت حوصله و گرمای فراوان ساعت ۱۳ به محل پارک ماشین ها رسیدیم.
در طول مسیر کم و بیش آنتن دهی وجود دارد. حتی داخل کول خدنگ نیز آنتن دهی در برخی نقاط وجود داشت. بر روی قله نیز آنتن دهی خوبی بود.
کل مسیر سرسبز هست و مناظر زیبایی از گل و گیاه های رنگارنگ ایجاد شده است.
به واقع که زردکوه شب هایی سرد و آفتابی سوزان دارد.
کل مسیر مشخص و پاکوب می باشد و در برخی نقاط پاکوب ها به روی یخچال ها ختم می شوند که بهتر است سعی شود از پایین ترین نقطه نزدیک به سنگ ها بر روی یخچال ها حرکت نمود چراکه شیب مناسبی دارد و برف ها در این نقطه بیشتر ذوب شده است.
در کل پیمایش مسیر صعود به کلونچین هیچ نکته فنی خاص یا دشواری زیادی ندارد و صرفا به دلیل طولانی بودن همنوردان باید از استقامت خوبی برخوردار باشند.
ذکر این نکه ضروریست که در برخی نقاط به دلیل تنگ شده زیاد کول خدنگ و وجود دیواره های بسیار بلند سیگنالهای درستی از ماهواره دریافت نمی شد و به همین دلیل در برخی نکات اغتشاشی در ثبت ترک وجود دارد که درست نیست و قبل و بعد مسیر گویای مسیر دقیق می باشد. ضمن اینکه در ارتفاع ۳۱۵۰ متری نیز که به استراحت مشغول بودیم، وضعیت رکورد همچنان فعال بود که باعث ثبت مقادیری اضافه و اشتباه شده است
