کوهنوردی جنگ نیست، کوهنوردی ورزش مرگ های دردناک نیست، کوهنوردی حماسه نیست، کوهستان شهید ندارد.
باور داشته باشیم که:
– صعود در طوفان، افتخار نیست
– صعود در هوای بد، بی شعوری است
تو را به خدا بس است!
تا کنون، بدن بی جان سه همنوردم را از زیر برف بیرون کشیده ام، درد عجیبی است. این درد سال ها و شاید تا پایان عمر، درون رگ ها و پی آدم می چرخد!
تو را به خدا خطا بس است، بی توجهی بس است. چشم های کوهنوردی این مملکت دیگر اشکی برای گریستن ندارند، جامعه کوهنوردی ما شبیه آن مادری شده که هر روز خبر مرگ یکی از فرزندان اش می رسد و دیگر رمقی برای گریه کردن برایش باقی نمانده است.
بس است، بس است، بس است!
صعود در هوای نامساعد، بس است
لایک صعود در هوای بد، بس است
تنها کوه رفتن، بس است
همنورد را در نیمه راه رها کردن، بس است
با هر کس و ناکسی کوه رفتن، بس است
اصرار برای صعود قله به هر قیمتی، بس است
بس است … والا بس است، به پیر بس است، به پیغمبر بس است.
