همه کوهنوردان ، اهمیّت پناهگاه و جانپناه را به خوبی می‌دانند ، سازه‌هائی که چه معمولی ، و چه شیک ….چه خالی از امکانات ، و چه مجهز …. یکی از مهمترین عوامل نجات جان کوهنوردان در شرایط سخت آب و هوائی ، و استراحتگاهی اضطراری در میانۂ راه ، برای انجام یک صعود موفق می باشند.
اما تا به حال به این اندیشیده ایم که هر کوهنورد چه وظیفه ای در قبال حفظ و نگهداری این سازه‌های مهم در کوهستان دارد ؟
آیا به عنوان یک فرد دلسوز ، وظیفه‌ای که بر دوش مان هست را انجام داده‌ایم ؟
چنانچه منصفانه برخورد نماییم ، بیشتر پناهگاههای ساخته شده در کوههای ایران ، با سختی‌های بسیاری ساخته شده‌اند ، اما نسل جدید ورزش کوهنوردی که هیچ نقشی در این کار خردمندانه و بزرگ نداشته است ، چه وظیفه ای بر دوش دارد ؟
آیا استفاده و رها کردن ، و شاید آسیب زدن به پناهگاهها تنها راه پیش روست !؟
در این نوشتار بنا نداریم که از پناهگاه خاصی نام ببریم ، چرا که بیشتر کوهنوردان کشور با #معضلات و #ناهنجاری_های موجود آشنایند ، و شاید به ذهنشان رسیده که کاری برای این سازه های مهم انجام دهند ، اما چگونه ؟
فرض بگیرید در شهر شما و در کوهستان منطقه تان پناهگاه هائی وجود داشته باشند ، و نیاز به تعمیر_و_نگهداری و بهینه_سازی در آنها احساس گردد …
فرض بگیرید در شهر شما و شهرهای حاشیه این کوهستان ، گروه‌ها و باشگاههای گوناگون کوهنوردی در حال فعالیت می باشند ، و از این پناهگاه ها استفاده می کند .
با یک تحقیق ساده از هیئت‌های کوهنوردی منطقه ، می‌توان با همکاری سرپرستان و مدیران باشگاههای فعال و شناخته شده و گروه‌های داوطلب مردمی ، به صورت دوره‌ای و یا فصلی، مسئولیت نظافت ، تعمیر ، و ارتقای شرایط رفاهی پناهگاه منطقه مربوطه را به دست گرفت ، و از این منظر نگریست که پناهگاه هم خانه های امن کوهنوردان هستند .
بی شک این رویه ، ضمن ایجاد همگرایی و رابطه سالم به این گروه‌ها و باشگاه‌ها ، جهت بهینه سازی شرایط پناهگاه ها موثر خواهد بود ، و اهرم‌های تشویقی از سوی مسئولان هیئت_ها نیز می‌تواند به بازدهی بهتر این طرح همگانی ، کمک شایان توجهی بنماید .
به امید آنکه پناهگاه های موجود کوهستان در بهترین شرایط مورد نیاز کوهنوردان ، پابرجا و ماندگار بمانند ، تا نسل‌های آینده از ما و رفتارمان با میراث کوههای ایران زمین به خوبی یاد کنند .
امیرملیحی
