سرخپوستان را فرزندان طبیعت می نامند. آن ها زیر آسمان آبی متولد، در دامن طبیعت بزرگ و در کوهستان آرام می گیرند.
آن ها می گویند:
– مبادا طبیعت را خشمگین کنید.
– زمانی که کوه ها عصبانی هستند به آن ها نزدیک نشوید.
– حتی عقاب های مغرور می دانند، زمانی که آسمان غمگین و طوفانی است، سر بر آشیانه می برند!
وقتی بهترین هیمالیانوردان دنیا می گویند، ما ضعیف بودیم و کوه ها قوی! وقتی پلنگ برفی های ما در دل برف آرام می گیرند! ما که جان مان بسته به ریزش تکه سنگی، لغزشی است!
غرور و خودستایی چرا؟
با تواضع و فروتنی گام در کوهستان گذاریم شاید که کوه ها با روی گشاده به ما صعود را هدیه کنند.
