به گزارش بام نیوز، مردانی که عموما مورد تحقیر همه قرار می‌گیرند اغلب موفق‌ترین مردان تاریخ هستند. دکتر «کارل هرلیخ‌کوفر»، پزشک آلمانی که چندین سفر کوهنوردی را رهبری کرده بود، هرگز خودش کوهنورد قابلی نبود. هرلیخ‌کوفر برادر ناتنی و کوچکتر «ویلی مرکل» بود که سفر نانگاپاربات ۱۹۳۴ تیم آلمان‌ها را رهبری کرده بود و در کولاک کوهستان با دو کوهنورد هموطن و هم‌نورد خود و شش شرپا در آنجا درگذشت.
او از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۵ سه صعود نخست نانگاپاربات از جمله اولین صعود توسط «هرمان بول» از سمت شمال (رایکوت) را هدایت کرد.
صعود بول نتیجه مستقیم شورش علیه «هرلیخ‌کوفر» بود و بول تصمیم گرفت به جای عقب‌نشینی به کمپ اصلی، قله را به صورت انفرادی صعود کند. اغلب بحث می‌شود که بول خوش شانس بود که در یک شب آرام و بدون باد دربازگشت از قله شبمانی خود را روی یک تاقچه ایستاده گذراند.
در سال ۱۹۶۲ هرلیخ‌کوفر اولین صعود موفق نانگاپاربات از سمت دیامیر (رخ غربی) را هم رهبری کرد. او مجددا در سال ۱۹۷۰ نیز صعود موفق نانگا از جناح روپال (جنوب شرقی) را رهبری کرد. واین همان اعزامی بود که «راینولد مسنر» و برادرش گونتر تصمیم گرفتند کوه تراورس کنند و از سمت دیامیر به پایین صعود کنند. صعودی که منجر به مرگ گونتر براثر سقوط بهمن شد.
وی که به خاطر اقتدار در رهبری خود مشهور بود، اساسا به دلیل توانایی در بدست آوردن اسپانسرها – ویژگی‌ای که به آن لقب “چمدان استرلینگ” را دادند، در سازماندهی سفرها موفق بود.
کمپ اصلی Herrligkoffer در سمت روپال نانگا به نام دکتر «کارل‌ماریا هرلیخ‌کوفر» نامگذاری شده است.
