کوه و کوهستان همیشه وظیفه ندارد برای ما آسایشگاه و تفرج‌گاهی برای لذت بردن باشد و ما همیشه ملزم به رعایت قوانین طبیعت هستیم.
چه بسا یک لحظه اشتباه کوچک و یا نادیده گرفتن یک قانون ساده در کوهستان می‌تواند حادثه‌ای تلخ را رقم بزند و حسب تجربه بیشتر اوقات حادثه‌های کوهستان جبران‌ناپذیری است.
هیچ کوهی ساده نیست و باید متوجه باشیم کوهنوردی فعالیتی تیمی می‌باشد که چرایی این موضوع بسیار واضح و مبرهن است.
بطوریکه اگر یک کوهنورد تنها در کوهستان دچارحادثه و پیچ خوردگی ساده مچ پا شود حتی ممکن است جانش را از دست بدهد.
دنیای مجازی باعث ظهور افرادی شده که برای جمع کردن لایک اقدام به کارهایی می‌کنند تا علاوه بر آسیب به خود موجب ضرر به جامعه نیز می‌شوند.
در سال‌های اخیر نمونه‌های بسیاری از این دست دیده شده، بررسی ریشه‌های این رفتارها را باید در کتاب‌های روانشناسی جستجو کرد.
این افراد در طبیعت و کوهستان علاوه بر اینکه جان خود را به خطر می‌اندازند، موجب به خطر انداختن جان امدادگران نیز شده‌اند.
اینجا است که فرد علاوه بر آسیب به خود جنبه اجتماعی ورزش را نیز دچار خدشه کرده و کوهنوردی را یک ورزش پرحادثه و قاتل معرفی می‌کند.
صعودهای انفرادی همیشه انجام نمی‌گیرد و فقط در بین کوه‌نوردان زبده برای رسیدن به اهدافی خاصی طراحی می‌شود و برای انجام این صعودها تمرینات جسمی، آموزش‌های علمی و آمادگی روحی خاصی طلب می‌کند که فرد در طی سالیان با تجربه کسب کرده است.
در این میان متاسفانه مبتدیان می‌خواهند ره صدساله بروند و ما گاها شریک جرم شده و با لایک و تحسین کارهای نامعقول شریک جرمشان می‌شویم.
در این غوغا و آشفته بازار حوادث کوهنوردی (کول جنو، میشو، کارل مارکس، لنین، عینالی و…) فردی از راه میرسد و بخاطر تکراری شدن این حوادث سبک جدیدی در نوع رخ دادن حادثه ابداع می‌کند و در ترکیبی وحشتناک و تعجب آور، بعد از کوهنوردی انفرادی اقدام به پرواز انفرادی (solo) می‌کند!!
این کوهنورد خلبان! بدون تجهیزات کوهنوردی و فقط با پاراگلایدر در بعدازظهر نزدیکی‌های غروب آفتاب یک روز تعطیل زمستانه اقدام به صعود انفرادی کرده و سپس پرواز می‌کند!
حال اگر خلبان در لحظه تیک‌آف تعادل خود را یک لحظه از دست بدهد، یا در بین پرواز بخاطر فصل سرما “sink” رخ دهد و در یک جایی خارج از مسیر پرواز مجبور به فرود شده و دچار شکستگی یا پیچ‌خوردگی ساده شود به نظرتان چه چیزی انتظارش را می‌کشد؟!
(شبیه حادثه پاراگلایدر در پیرانشهر که متاسفانه بخاطر یک شکستگی و عدم دسترسی سریع، عزیزی را از دست دادیم. (هنوز در این حادثه یک نفر کمکی وجود داشت.)
کوهنوردی انفرادی در بعدازظهر و ۲۰ دقیقه مانده به غروب، پرواز تنهایی و بدون تیم پشتیبان، اینها همه پازل مرگی بود که اینبار با خوش شانسی محض کنار هم قرار نگرفت.
جمع کردن لایک‌های مجازی ارزش از دست دادن سلامتی و به خطر انداختن جان خود و اطرافیان را ندارد.
چقدر باید #حادثه و تاوان بدهیم تا اصول اولیه کوهنوردی و پرواز را رعایت کنیم.
اتفاقاتی از این دست جدا از آسیب به خود فرد باعث تحمیل هزینه و ایجاد بار روانی در خانواده‌ها شده و در آینده برای ورزش کوهنوردی و پاراگلایدر ایجاد مشکل خواهد کرد و حتی همه رشته‌هایی که در طبیعت اجرا می‌شود را تحت الشعاع قرار خواهد داد.
نگارش این مطالب برای این افراد ناراحت کننده هم باشد واقعیتی هست که باید گفته شود تا حدالامکان از تکرار آن جلوگیری شود.
اگر به جان خود بهاء نمی‌دهید حداقل به فکر جان امدادگرانی باشید که برای پیدا کردن جنازه‌هایمان به منطقه خواهند آمد.
