مرگ واژه ایست به معنای تمام ، نه بیش دارد و نه کم .
همواره در جوامع ورزشی ، مرگ را با کمی تامل مینگرند ، اینکه یک ورزشکار حرفه ای چگونه میمیرد ، به ظاهر مهم است اما به باطن خیر .
مرگ را که نمیشود دستچین کرد ، چرا که هر آنچه پیش آید ، در پیشانی نوشت است و لاجرم باید سر گذاشت .
اما اینکه اطرافیان کسی که به دنیای دیگری سفر کرده ، بدنبال تقدیس و لاپوشانی باشند ،چیز عجیبی ست .
کوهنوردان هم ، همانند دیگران بیمار میشوند ، و گاهی بر اثر همان بیماری درمیگذرند .
پرسش ؛ آیا کرونا وجهه بدی دارد که ابراز مرگ با این ویروس را پنهان میکنیم ؟
بیماری ، از اغاز آفرینش به گونه های بسیار در کنار انسان بوده و خواهد بود . و اینکه هر گونه ای از بیماری به سراغمان بیاید موجب شرمساری نیست ، که پنهانش کنند .
چه اشکالی ست که کوهنوردان هم به دلائل گوناگون ، درگیر ویروس های ناخواسته شوند شرم و لاپوشانی از این گونۂ مرگ ، رفتار پسندیده ای نیست.
چرا که آنچه باقی میماند ، یک نام است .
بفرموده سعدی شیراز …
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آنست که نامش به نکوئی نبرند
دوستان …مرگ را دستچین نمیکنند .
